Falënderimi i takon All-llahut. Atë efalënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje ngaAll-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzonAll-llahu s’ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s’ka kush eudhëzon. Dëshmoj se s’ka hyjni tjetër përveç All-llahut , i Cili është Një dhedëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.
“O ju që keni besuar, keni frikë All-llahun me njëfrikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!” (Ali Imran:102)
“O ju njerëz! Keni frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej njëveteje dhe nga ajo krijoi palën e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra egra. Dhe keni frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin,se All-llahu është Mbikqyrës mbi ju.” (En-Nisa:1)
“O jubesimtarë, keni frikë All-llahun dhe thuani fjalë të drejta. Ai (All-llahu) ju mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respektonAll-llahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh.”(El-Ahzab:70:71)
Thënia më e vërtetë është thënia e All-llahut,kurse udhëzimi më i mirë – udhëzimi i Muhammedit sal-lall-llahu ‘alejhi ve sel-lem. Veprat më të këqia janë ato të shpikurat, çdo shpikje është bid’at dhe
çdo bid’at është lajthitje, e çdo lajthitje çon në zjarr…
Çifutët mes premtimeve dhe kërcënimeve të All-llahut
Duke u nisur nga fakti se shumica e atyre që besojnë në All-llahun subhanehu ve teala, dhe në Ditën e Kijametit, që besojnë në librin e shpallur mbi Muhammedin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] habiten dhe të tillë pyesin: Vallë si aritën çifytët në këtë shkallë të zotërimit, kurse All-llahu subhanehu ve teala, për ta ka caktuar nënçmim, dobësi , hidhërim dhe mallkim të përhershëm.
Këto dhe pyetje të ngjajshme parashtrohen në shumë tubime dhe ndeja, dhe shumë herë ndoshta edhe shkaktojnë dyshime serioze te shumë njerëz që nuk i njohin mirrë ligjet e All-llahut, subhanehu ve teala.
All-llahu, azze ve xhel-le, në Kur’an na ka treguar se çifutëve u takon nënçmimi dhe mallkimi duke thënë:
وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمْ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنْ اللَّهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذَلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ
” Zdirgjuni pra në qytet, se aty do të keni atë që kërkoni! E mbi ta rëndoi poshtrimi dhe skamja, e ata kundër vetes shkaktuan hidhërimin e All-llahut. Kjo ndodhi ngase ata mohonin argumentet e All-llahut, mbytnin pejgamberët pa kurrfarë të drejte, dhe për shkak se kundërshtuan dhe i kalonin kufijt në të keqe”. (El-Bekare: 61)
gjithashtu All-llahu, tebareke ve teala, duke folur për çifutët thotë:
كَيْفَ يَهْدِي اللَّهُ قَوْماً كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءَهُمْ الْبَيِّنَاتُ وَاللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (86) أُوْلَئِكَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَالْمَلائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ (87) خَالِدِينَ فِيهَا لا يُخَفَّفُ عَنْهُمْ الْعَذَابُ وَلا هُمْ يُنْظَرُونَ (88)
“E, si ta udhëzojë All-llahu një popull që pas besimit të tyre u bënë pabesimtarë dhe pasi dëshmoi se i dërguari është i vërtetë, dhe pasi t’ju kenë ardhur atyre argumente të qarta? All-llahu nuk i mundëson udhëzimin e Vet popullit zullumqarë. Ndëshkimi i të tillëve është: mallkimi nga All-llahu, nga engjëjt dhe nga gjithë njerëzimi tok. Ata përgjithmonë janë në te (në zjarr), atyre as nuk ju lehtësohet dënimi dhe as nuk u jepet afat”. (Ali Imran: 86-88).
Edhe në Suren El-A’raf All-llahu, subhanehu ve teala, flet për ta duke thënë:
وَاسْأَلْهُمْ عَنْ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَتْ حَاضِرَةَ الْبَحْرِ إِذْ يَعْدُونَ فِي السَّبْتِ إِذْ تَأْتِيهِمْ حِيتَانُهُمْ يَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعاً وَيَوْمَ لا يَسْبِتُونَ لا تَأْتِيهِمْ كَذَلِكَ نَبْلُوهُمْ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (163)
“Përkujto (o i dërguar) kur Zoti Yt shpalli qartas se mbi ta do të vë, deri në ditën e kijametit, sundimin e ndonjë që ka për t’ua shijuar atyre mundimin më të shëmtuar. Vërtet Zoti yt ndërmerr shpejt dënimin, Ai edhe falë e mëshiron shumë”. (el-A’raf: 167)
Pas leximit të këtyre ajeteve, këtyre njerëzve u vjen një mendim dhe pëshpëritje edhe pse ata këtë nuk e publikojnë. Vallë premtimet dhe kërcënimet e All-llahut, subhanehu ve teala, nuk funksionojnë më?! Vallë a u ndryshuan ligjet e Tij?! Vallë tërë kjo që ka përmendur Kur’ani vlente vetëm për të kaluarën dhe nuk e kaplon të tashmen dhe të ardhshmen?!
Duke iu përgjigjur këtyre pyetjeve disa dijetarë kanë thënë:
“E pamundur është të ndërrohen ligjet e Zotit, e pamundur të ndodhë ndonjë gjë e mos të ketë lidhje me premtimet dhe kërcënimet e Tija.
Për fat të keq njerëzit i shohin disa ligje e tjerat i anashkalojnë, ose disa premtime dhe kërcënime i kuptojnë kurse tjerave nuk ua vendojnë veshin.
All-llahu, subhanehu ve teala, ka caktuar për ta nënçmim dhe dobësi, ka premtuar se do të dërgojë njerëz që si është ma keq do ti dënojnë, mirëpo nga kjo bëri një përjashtim, duke thënë:
ضُرِبَتْ عَلَيْهِمْ الذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُوا إِلاَّ بِحَبْلٍ مِنْ اللَّهِ وَحَبْلٍ مِنْ النَّاسِ
“Atyre (jehudive) u është vënë njollë e nënçmimit kudo që të gjenden, vetëm nëse kapen për litarin (fenë) e All-llahut dhe kthehen në besën e njerëzve (të muslimanëve)”. (Ali Imran: 112)
Regull qenka: nënçmimi i tyre në mbarë ruzullin tokësor, kurse përjashtimi realizohet duke i përdorë disa lehtësime të All-llahut subhanehu ve teala, dhe dobësinë e njerëzve.
Sipas analizave që ia bëjmë Kur’anit del në shesh se All-llahu, subhanehu ve teala, paska caktuar dy grupe njerëzish, ti ruajnë çifutët, ti ndalojnë të bëjnë çorodi në ruzullin tokësor dhe të realizojnë planifikimet e tyre.
Të parët janë krishterët:
All-llahu, subhanehu ve teala, tregon se pasuesve të denjë të Isaut, alejhisselam, u ka dhënë epërsi mbi mosbesimtarët, kurse mosbesimtar në kohën e Isaut, alejhisselam, ishin çifutët.
إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَرَافِعُكَ إِلَيَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنْ الَّذِينَ كَفَرُوا وَجَاعِلُ الَّذِينَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأَحْكُمُ بَيْنَكُمْ فِيمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (55)
“(Përkujto, o i dërguar) Kur All-llahu tha: ‘O Isa, Unë po të marr ty, po të ngris te Unë, po të shpëtoj prej sherrit të atyre që nuk besuan. E ata që të besuan ty, do t’i ngrisë lart mbi ata që nuk besuan deri në ditën e kijametit, pastaj vetëm te Unë është kthimi juaj, Unë gjykoj mes jush për atë që kudështoheshit”. (Ali Imran: 55).
Të dytët: muslimanët.
Pasiqë All-llahu, azze ve xhel-le, ata i zgjodhi që të bartin përgjegjësinë e dëshmisë të drejtë mbi mbarë popujt dhe civilizmet:
وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيداً
“Dhe ashtu (sikur u udhëzuam në fenë islame) Ne u bëmë juve një pupull të drejtë (një mes të zgjedhur) për të qenë ju dëshmitarë (në ditën e gjykimit) ndaj njerëzve, dhe për të qenë i dërguari dëshmitar ndaj jush. “. (El-Bekare: 143).
Nga këto ajete që i përmendëm del në shesh se roja dhe kujdesi janë obligim hyjnor. Parashtrohet pyetja: ç’bëmë me këtë obligim hyjnor?!
Të parët e lanë pas dore këtë obligim, nga çasti kur dolën nga feja e nuk hynë në fe të vërtetë.
Të dytët, haruan misionin e tyre dhe ia kthyen shpinën udhëzimeve të Zotit, madje e haruan edhe vetveten.
Shembulli i këtyre dy rojtarëve dhe çifutëve është shembulli i një bishe të egër dhe rojtarëve të vet. Nëse bisha e egër vërën neglizhencë ose shkujdesi nga detyra e tyre, ajo do ta shfrytëzon çdo rast për të ikur nga kafazi i vet.
Kjo që sqaruam deri tash është “Litari i All-llahut”, domethënë se të gjitha këto ndodhi ndodhin sipas Caktimit dhe Vullnetit të All-llahut.
Sa i përket faktorit të dytë; “litarit të njrëzve”.
Realiteti të cilin e jetojmë dhe e shohim për çdo ditë është dëshmia më e madhe në këtë drejtim.
Përkrahja e Amerikës ndaj Izraelit është shumë e dukshem, e qartë dhe publike, edhe ate në sferën ekonomike, politike, ushtarake, etj.
Të njejtën gjë e ka bërë edhe Bashkimi Sovjetik, si fuqi e dytë botërore, këtë avaz e vazhdon edhe më tej Rusia bashkëkohore.
Mirëpo ajo që duhet theksuar në këtë rast është fakti se kjo ndihmë çifutëve nuk u vjen vetëm prej amerikanëve dhe rusëve, por prej mbarë njerëzve, normalisht me përjashtime të rralla.
Të japim disa shembuj:
1) Kinematografia është institucion çifut në origjinë, planifikim, financim dhe realizim.
Cili është qëllimi final i kësaj industrie të madhe?
Qëllimi i tyre është: shkatërimi i fëmijëve nëpërmjet imponimit të figurave të “heronjve” të ndryshëm me qëllime të ulta dhe të padefinuara në jetë… etj.
Çmenduria jonë pas kinemasë dhe botës së filmave është ndihmë kundrejt çifutëve edhe ate duke:
-harxhuar pasurinë tonë dhe duke prishur popullin, e sidomos rininë tonë.
2) Televizioni dhe videoja, dy komponente që janë vazhdimësi e kinemasë, edhe këto e luajnë të njejtin rol, mirëpo me një intimite më të madh dhe në ambient më të ngushtë dhe të kufizuar.
3) Shtëpitë e modës dhe ndërmarjet e prodhimit të preparateve për makiazh. Moda dhe preparatet e makiazhit shfrytëzohen për të zbukuruar edhe ma shumë femrën dhe për të spikatur edhe më shumë lakuriqësinë dhe bukuritë që i ka femra. Mendoj se është shumë i qartë efekti negativ i ketyre gjërave në kulturën e përgjithshme të popujve në përgjithësi, atyreve musliman në veçanti dhe rinisë në një veçanti edhe më të madhe. Ata imponojnë kulturë të çveshjes me ç’rast e çveshin kulturën nga çdo domethënie fisnike dhe njerëzore.
4) Sporti dhe çmenduria pas tij.
Njerëzit harxhojnë shuma të mëdha dhe të majme për këto hobi, bëhen të mvarur prej tyre, bëhen shkak i bixhozit dhe madje edhe viktimave të pafajshme. Sot, fatkeqësisht insistohet që edhe gratë të inkuadrohen në këtë sëmundje dhe çmenduri. Islami nuk e ndalon sportin, madje e potencon dhe stimulon, mirëpo të jesh lojtar e jo tifoz dhe ta shfrytëzosh ate për bixhoz.
5) Burrëzimi i gruas.
Kjo realizohet me potencimin dhe kërkimin e barazis mes grave dhe burrave. Dalja e grave nga obligimet e tyre natyrore, siç është të qenurit nënë dhe kujdesi për edukatën e fëmijëve të saj, të cilët do të jenë burrështetët, intelektualët, pasanaikët, inxhinjerët, ekonomistët, etj. të ardhshëm.
Realizimi i kësaj është shpresa më e lartë shejtanit.
Mos të flasim se sa e sa politikan, ekonomist, shkrimtarë, medimtarë, artist etj, e ndihmojnë këtë proces me veprat e tyre.
Krejt kjo që prezentuam shumë shkurtimisht është “litari njerëzor”.
Kjo është ajo që i ndihmon çifutët të vijnë në këtë shkallë, e jo gjenialiteti i tyre i paparë, apo suksesi i planeve të tyre.
Pra, shkaku kryesor qenka neglizhenca e popujve tjerë, ose thënë ndryshe neglizhenca e rojtarëve, të cilët u obliguan të jenë vashdimisht të zgjedhur për të kontrolluar çifutët dhe për ti ndaluar nga çorodia. Ata, jo vetëm që u çliruan nga kontrolli i rojtarëve, por edhe i përdorën në shërbim të interesave të tyre.
Më herët shjetani kishte thënë:
وَلأضِلَّنَّهُمْ وَلأمَنِّيَنَّهُمْ وَلآمُرَنَّهُمْ
“Do t’i shmangë (nga e vërteta), do t’i bëjë të shpresojnë në gjëra të kota; do t’i urdhëroj …”. (En-Nisa: 119).
Në fillim i lajthitë, pastaj u jep shpresë se kjo është rruga që i dërgon ata te qëllimi i tyre, e kur të ndodh kjo, u hyp shejtani në qafë dhe ai i urdhëron dhe i ndalon!!
Disa tjerë parashtrojnë pyetje dhe thojnë: ku fshehet urtësia e përforcimit të tyre, kur e dime sa ata janë përplot sherr në zemrët e tyre dhe vazhdimisht mundojnë të bëjnë çorodi?! Pasiqë kështu edhe i ka përshkruar All-llahu, subhanehu ve teala.
وَيَسْعَوْنَ فِي الأَرْضِ فَسَاداً وَاللَّهُ لا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ (64)
“… ata përpiqen për shkatërrime ( çorodi) në tokë. All-llahu nuk i do ngatërrestarët.”. (El-Maide: 64).
وَقَالُوا قُلُوبُنَا غُلْفٌ بَلْ لَعَنَهُمْ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَقَلِيلاً مَا يُؤْمِنُونَ (88)
“E (jehuditë e kohës së Muhammedit) thonë: “Zemrat tona janë në këllëf!” Jo, por për shkak të mosbesimit të tyre, All-llahu i ka mallkuar, andaj pak janë që besojnë (ose: pak send besojnë)”. (El-Bekare: 88).
Dijetarët kanë thënë:
“Ne nuk mund në mënyrë të prerë të caktojnë urtësinë e kësaj, sepse kjo nuk është përmendur as në Kur’an e as në sunnet në mënyrë decide, andaj gjith këtë që do ta themi janë supozime e jo bindje.
Ne mendojmë se All-llahu subhanehu ve teala, me përforcimin e çifutëve i denon njerëzit.
All-llahu, subhanehu ve teala, i është kërcënuar kafirave duke u thënë:
قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَى أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَاباً مِنْ فَوْقِكُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعاً وَيُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ انظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الآيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُونَ (65)
“Thuaj: “Ai ka fuqi (t’ju shpëtojë, por edhe) t’ju sjellë dënim prej së larti ose prej së poshti nën këmbët tuaja apo t’ju ndaj në grupe e ta luftoni njëri-tjetrin. Shih se si i sqarojmë faktet në mënyrë që të kuptojnë”. (El-En’am: 65)”.
Bota sot ka arrtiur nivelin më të lartë të kufrit dhe krenohet me një gjë të tillë.
Bota sot mohoi All-llahun, subhanehu ve teala, mohoi kontrollin, regullimin dhe mbizotërimin e Tij.
Këtë e dëshmojnë përhapja e teorive të ndryshme ateiste dhe shkollave të ndryshme antifetare, qoftë marksizmi në krye me Marksin, apo ekzistencializmi në krye me Darvinin, ose teoria e Xhulijan Hekslit se njeriu ka patur nevojë për besim sepse i ka munguar dija dhe aftësia, kurse tash me pajisjen me dituri dhe aftësi nuk ka nevojë për besim dhe Zot, pasiqë ai vet mundet të bëhet zot.
Këto teori ndokund i kanë përhapur nëpërmjet forcës dhe dhunës e ndokund nëpërmjet metodave dhe planprogrameve të arsimit.
Qëllimi është me tregu se u realizua kërcënimi i All-llahut, subhanehu ve teala, duke u përhap një mosbesim i paparë në historinë e njerëzimit dhe kjo më pastaj të bëhet shkak për tu ndarë njerëzit në grupe grupe dhe duke futur armiqësi mes tyre.
Prej urtësisë së All-llahut, subhanehu ve teala, ishte që ky njerëzim femohues dhe krenar me këtë vepër, të shijojnë nënçmimin e krijesave ma të këqija që i ka krijuar All-llahu subhanehu ve teala, e ata janë çifutët. Shpërblim meritor për kufrin më të keq që ka përjetuar njerëzimi.
Ndokush me të drejtë mund të pyes, mirëpo kjo nuk është edhe gjendja e masës dërmuese të muslimanëve?! Pse edhe me ta të ndodhë kjo gjë?!
Duke iu përgjigjur kësaj pyetje mund të themi:
Është e vërtetë se muslimanët, ose masa e gjërë e tyre, nuk e kanë arritur këtë shkallë të prishjes dhe afetarizmit, mirëpo gjithashtu është e vërtetë se ata nuk i kanë realizuar kërkesat e shehadetit, nuk e kanë kryer si duhet misionin e tyre, i cili është: “dëshmimi mbi njerëzimin” dhe nuk e kanë realizuar urdhërin hyjnor:
وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِنْ دُونِهِمْ لا تَعْلَمُونَهُمْ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنْتُمْ لا تُظْلَمُونَ (60)
“E ju përgatituni sa të keni mundësi force, (mjete luftarake) e kuaj të caktuar për betejë kundër atyre (që tradhtojnë) e me të, (me përgatitje) ta frikësoni armikun e All-llahut, armikun tuaj dhe të tjerët, të cilët ju nuk i dini (se kush janë), e All-llahu i di ata. Ç’kado që shpenzoni për rrugë të All-llahut, ajo do t’ju konpenzohet dhe nuk do t’ju bëhet padrejtë”. (El-Enfal: 60).
Kurse Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: “kam frikë se së shpejti do t’ju sulmojnë popuj të ndryshëm sikurse e sulmojnë pjatën njerëzit e uritur. Thanë: nga shkaku që do të jemi pakë? Tha: jo, atëherë do të jeni shumë në numër, mirëpo do të jeni sikur shkuma e detit. Do të nxjerë All-llahu nga zemra e armikut frikën prej jush, kurse në zemrat e juaja do të fusë vehnin. Thanë: ç’ka është vehni? Tha: dashuria ndaj jetës dhe urrejtja e vdekjes”. (Transmeton Ahmedi dhe Ebu Davudi. Hadithi është sahih).
Pastaj erdhi edhe realizimi i kërcënimit tjetër:
ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (41)
“Për shkak të veprave (të këqia) të njerëzve, janë shaqur në tokë e në det të zeza (bela, skamje, katastrofa, humbje e bereqetit etj.), e për ta përjetuar ata një pjesë të asaj të keqeje që e bënë, ashtu që tërhiqen (nga të këqijat)”. (Er-Rum: 41).
Tjetri mund të pyet: nëse çifutët janë krijesat më çoroditëse në ruzulin tokësor, jo vetëm në kohën e tashme por gjatë gjith historisë, atëherë pse nuk i godet fatkeqësia e veprave të tyre të këqija, pse nuk i shkatëron All-llahu, subhanehu ve teala, edhe ata?!
Ska dyshim se ata janë më çoroditësit në tokë dhe ata nuk mund të shpëtojnë nga ligji i All-llahut, subhanehu ve teala, i cili parasheh shkatërim për çoroditësit.
Këta njerëz edhe pse janë më të prishurit në ruzullin tokësor, ata janë më të grumbulluarit, më aktivët dhe më të mbilizuarit për të realizuar qëllimin e tyre të caktuar. Kurse popujt tjerë sado që janë të grumbulluar dhe sadoqë sakrifikojnë për ti realizuar synimet e tyre, janë më të dobëta se të çifutëve.
Nga ana tjetër çifutët janë të praptë, mirëpo me një qëllim, e ajo është prishja e popujve tjerë, kurse popujt tjerë janë të këqinj vetëm sa për të qenë të prishur.
Andaj sipas ligjeve hyjnore, ai që ka synim është më i fortë se ai që ska synim, dhe ai që ka synim të largët, është më i fortë se ai që ka synim të afërt, edhe pse krejt ata janë të prishur.
Deri ku vazhdon kjo?
Deri sa të vijë ligji i shkatërimit.
وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ أَمْلَيْتُ لَهَا وَهِيَ ظَالِمَةٌ ثُمَّ أَخَذْتُهَا وَإِلَيَّ الْمَصِيرُ (48)
“Shumë fshatra që ishin në rrugë të gabuar, Unë ua pata shtyrë dënimin për një kohë, e pastaj i zura me dënim dhe fundi i tyre është tek Unë”. (El-Haxhxh: 48).
Sa i përket kohës kur do të ndodhë ky shkatërim, kjo është e panjohur, vetëm All-llahu subhanehu ve teala, e di këtë.
Mirëpo mund të themi se: sipas ligjëve të All-llahut subhanehu ve teala,, atëherë kur do të largohen shkaqet që i kanë sjellë në këtë pozitë, atëherë ata do të bijnë. Kur popujt tjerë do të zgjohen dhe do ti kthehen All-llahut subhanehu ve teala.
Ummeti Islam mbetet përgjegjës për atë që ndodh në ruzullin tokësor, sepse All-llahu subhanehu ve teala, e ka përcaktuar të jetë përgjegjës i largimit të të keqes në mbarë ruzullin tokësor.
وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيداً
“Dhe ashtu (sikur u udhëzuam në fenë islame) Ne u bëmë juve një pupull të drejtë (një mes të zgjedhur) për të qenë ju dëshmitarë (në ditën e gjykimit) ndaj njerëzve, dhe për të qenë i dërguari dëshmitar ndaj jush. “. (El-Bekare: 143).
كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنْ الْمُنكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ
“Ju jeni populli më i dobishëm, i ardhur për të mirën e njerëzve, të urdhëroni për mirë, të ndaloni nga veprat e këqija dhe të besoni në All-llahun. “. (Ali Imran: 110).
Përgaditi: Bekir Halimi
Bekir Halimi,
25.2.2005
