Falënderimi i takon All-llahut. Atë e
falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga
All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon
All-llahu s’ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s’ka kush e
udhëzon. Dëshmoj se s’ka hyjni tjetër përveç All-llahut , i Cili është Një dhe
dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.
“O ju që keni besuar, keni frikë All-llahun me një
frikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!” (Ali Imran:
102)
“O ju njerëz! Keni frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një
veteje dhe nga ajo krijoi palën e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e
gra. Dhe keni frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin,
se All-llahu është Mbikqyrës mbi ju.” (En-Nisa:1)
“O ju
besimtarë, keni frikë All-llahun dhe thuani fjalë të drejta. Ai (All-llahu) ju
mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respekton
All-llahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh.”
(El-Ahzab:70:71)
Thënia më e vërtetë është thënia e All-llahut,
kurse udhëzimi më i mirë – udhëzimi i Muhammedit sal-lall-llahu ‘alejhi ve
sel-lem. Veprat më të këqia janë ato të shpikurat, çdo shpikje është bid’at dhe
çdo bid’at është lajthitje, e çdo lajthitje çon në
zjarr…
Qëndrimi i muslimanit ndaj katastrofave natyrore
O ju muslimanë!
Kjo tokë mbi të cilën jetojmë është një prej begative madhështore të All-llahut, subhanehu ve teala, mbi të jetojmë dhe në brendësinë e saj i varrosim të vdekurit.
All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:
Ãóáóãú äóÌúÚóáö ÇáÃóÑúÖó ßöÝóÇÊÇð *ÃóÍúíóÇÁ æóÃóãúæÇÊÇð
A nuk bëmë Ne tokën që në gjirin e vet mban, të gjallë dhe të vdekur? (El Murselat, 25-26)
ãöäúåóÇ ÎóáóÞúäóÜÇßõãú æóÝöíåóÇ äõÚöíÏõßõãú æóãöäúåóÇ äõÎúÑöÌõßõãú ÊóÇÑóÉð ÃõÎúÑóì
Prej asaj (tokës) Ne u krijuam ju, e ju do t’ju kthejmë përsëri në të, e prej saj do t’ju nxjerrim edhe një herë. (Ta-Ha: 55)
åõæó ÇáøóÐöì ÌóÚóáó áóßõãõ ÇáÃóÑúÖó ÐóáõæáÇð ÝóÇãúÔõæÇú Ýöì ãóäóÇßöÈöåóÇ æóßõáõæÇú ãöä ÑøÒúÞöåö æóÅöáóíúåö ÇáäøõÔõæÑõ
Ai është që juve tokën ua bëri të përshtatshme, andaj ecni nëpër pjesë të saj dhe shfrytëzoni begatitë e Tij, meqë vetëm te Ai është e ardhmja. (El Mulk: 15)
Ajetët në këtë kuptim janë të shumtë.
All-llahu me urtësinë e tij në brendësinë e tokës vendos gjitha gjërat e duhur për mbijetimin e njeriut, e bekoi atë dhe caktoi korrën e saj. Pastaj e bëri të përqendrueshme, të palëvizshme me kodrat e saj duke ia mundësuar njeriut që mbi të të ndërton vendbanimet e tij.
Por në disa raste All-llahu këtë tokë aq stabile e bën ushtar prej ushtrive të Tij, lejon lëvizjen dhe zgjërimine saj duke shkaktuar tërmete katastrofale, duke i frikësuar disa nga robërit e tij si dhe për të edukuar tjerët. Qoftë i lartësuar Ai ushtritë e të cilit nuk i din askush.
Në këto ditë bota përjetoi një termet katastrofal që goditi disa vende duke lënë pas vete dhjetra mijëra të vdekur, të zhdukur, miliona të zhvendosur dhe shkatërrime vlera e të cilave përcaktohen në milijarda.
Çdoherë që muslimani ballafaqohet me ndodhi të tilla duhet të ulet të mediton dhe të merr mësime
Qëndrimi i tillë i muslimanit buron nga besimi i tij sipas të cilit ai në pajtim me botëkuptimin islam analizon ndodhitë në botë. Ai me këtë qëndrim dallon nga ithtarët e materializmit të cilët ndodhitë përreth tyre i analizojnë me parimet dhe metodologjinë e ideologjisë materialiste që e përcakton botkuptimin e tyre.
Për dallim nga ata besimtari me zemrën e tij vazhdimisht është i lidhur me All-llahun, falënderon për mirësitë që ia dhuron All-llahu dhe është i vetëdijshëm se fatkeqësitë që e godasin janë fryt i asaj që kanë punuar duart e tij, edhe pse All-llahu shumë prej dënimeve të merituara i fal
Ai e din se tërë universi me njërëzit dhe xhinnët, me qiejtw dhe tokat, me yjet dhe planetat, me krijesat e njohura dhe të panjohura janë nën sundimin e All-llahut i cili me krijesat e tij vepron sipas vullnetit të Tij universal. Akush e asgjë nuk mundet ti kundërvihet caktimit të All-llahut.
Besimtari me besimin e tij e din se çdo gjë e cila ndodhë, e këndshmeja dhe pakëndshmeja, tërmetet, vullkanët, fortunat, vërshimet, eklipsat ndodhin me caktimin e All-llahut dhe me urtësinë e Tij të cilën dëshiron që tua mëson njerëzve.
Besmitari e din se ajo që i ka ndodhur nuk ka mundur që të mos ndodhw, kurse ajo që nuk ka ndodhur nuk ka mund të ndodhe dhe e din se obligimi i tij gjatë fatkeqësive është durimi, shpresa për shpërblim tek All-llahu, pendimi dhe kthimi tek All-llahu
Besimtari çdoherë ndikohet nga argumentet kosmologjike që i sheh me sytë e tij, këto argumente ia përkujtojnë All-llahun, ngjallin zemrën, ripërtrijnë imanin, e lidhin njeriun me All-llahu, njeri i cili e përkujtonë dhe falënderon Atë.
Tërmeti është një prej argumenteve të fuqisë hyjnore.
All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:
æãÇ äÑÓá ÈÇáÂíÇÊ ÅáÇ ÊÎæíÝÇ
Fenomenet natyrore që shkatërrojnë, Ne nuk i dërgojmë për tjetër vetëm për frikësim. (El- Isra: 59).
Þá åæ ÇáÞÇÏÑ Úáì Ãä íÈÚË Úáíßã ÚÐÇÈÇ ãä ÝæÞßã Ãæ ãä ÊÍÊ ÃÑÌáßã Ãæ íáÈÓßã ÔíÚÇ æíÐíÞ ÈÚÖßã ÈÃÓ ÈÚÖ ÇäÙÑ ßíÝ äÕÑÝ ÇáÂíÇÊ áÚáåã íÝÞåæä
Thuaj: Ai ka fuqi (t’ju shpëtojë, por edhe) t’ju sjellë dënim prej së larti ose prej së poshti nën këmbët tuaja apo t’ju ndajë në grupe e ta luftoni njëri-tjetrin. Shih se si i sqarojmë faktet në mënyrë që të kuptojnë. (El Enam: 65).
Muxhahid thotë: Dënimi që vjen prej së larti është britme e tmerrshme (sajha) ose gurrëzimi kurse dënimi që vjen prej së poshti është tërmeti dhe hasf (kur toka hapët dhe gëlltit atë që është mbi të)
Nga kjo kuptuam se tërmetet shkatërrues ndodhin me caktimin e All-llahut dhe ato në disa raste janë dënim siç ka ndodhur me popullin e Themudit:
ÝÚÞÑæÇ ÇáäÇÞÉ æÚÊæÇ Úä ÃãÑ ÑÈåã æÞÇáæÇ íÇ ÕÇáÍ ÇÆÊäÇ ÈãÇ ÊÚÏäÇ Åä ßäÊ ãä ÇáãÑÓáíä * ÝÃÎÐÊåã ÇáÑÌÝÉ ÝÃÕÈÍæÇ Ýí ÏÇÑåã ÌÇËãíä
Ata e therën deven dhe me kryelartësi shkelën dispozitën e Zotit të tyre dhe thanë: “O Salih, sillna atë me çka na u kërcënove, nëse je prej të dërguarve”. Atëherë ata përjetuan tërmetin dhe u gdhinë në shtëpitë e tyre kufoma të ngrira. (El Araf, 77-78)
Sheukaniu, rahimehull-llah, fjalën dridhje të tokës e ka komentuar me fjalën tërmet.
Edhe sharrimi i tokës është një prej katastrofave me anë të cilës All-llahu i frikëson njerëzit. Si pasojë e saj ndodhë që njw pjesë e tërë e tokës të zhduket në brendësinë e saj
ÃÝÃãä ÇáÐíä ãßÑæÇ ÇáÓíÆÇÊ Ãä íÎÓÝ Çááå Èåã ÇáÃÑÖ Ãæ íÃÊíåã ÇáÚÐÇÈ ãä ÍíË áÇ íÔÚÑæä
A mos janë të sigurt ata që përgatitën kurthe, se All-llahu nuk do t’i trandë ata me tokën, ose nuk do t’u vijë atyre dënimi kah nuk e mendojnë? (En Nahl, 45)
æÞÇÑæä æÝÑÚæä æåÇãÇä æáÞÏ ÌÇÁåã ãæÓì ÈÇáÈíäÇÊ ÝÇÓÊßÈÑæÇ Ýí ÇáÃÑÖ æãÇ ßÇäæÇ ÓÇÈÞíä * ÝßáÇ ÃÎÐäÇ ÈÐäÈå Ýãäåã ãä ÃÑÓáäÇ Úáíå ÍÇÕÈÇ æãäåã ãä ÃÎÐÊå ÇáÕíÍÉ æãäåã ãä ÎÓÝäÇ Èå ÇáÃÑÖ æãäåã ãä ÃÛÑÞäÇ æãÇ ßÇä Çááå áíÙáãåã æáßä ßÇäæÇ ÃäÝÓåã íÙáãæä
Edhe Karunin, Faraonin dhe Hamanin. Atyre Musai u solli fakte por ata treguan mendjemadhësi, ndaj nuk mundën t’i shptojnë dënimit. Secilin prej tyre e kemi dënuar për shkak të mëkatit të vet; disa prej tyre Ne i goditëm me furtunë plot rërë, disa i shkatërruam me krismë nga qielli, kurse disa të tjerë i sharruam në tokë dhe disa i përmbytëm në ujë. All-llahu nuk u bëri atyre ndonjë të padrejtë, por ata vetes së tyre i bënë padrejtë. (El-Ankebut: 39- 40).
ÃÃãäÊã ãä Ýí ÇáÓãÇÁ Ãä íÎÓÝ Èßã ÇáÃÑÖ ÝÅÐÇ åí ÊãæÑ
A u garantuat ju prej Atij që është në qiell, që të mos ju shafit (të mos u lëshojë) toka kur të dridhet. (El Mulk, 16)
O ju muslimanë, këto tërmete dhe katastrofa janë argument i fuqisë së Fuqiplotit dhe argument i dobësisë së sunduesve kryelartë të tokës.
Si të mos janë këto argumente kur në to shohim se si All-llahu për disa sekonda shkatërron qindra mijëra shtëpi dhe vdesin qindra mijëra njerëz.
Nga tërmeti që ndodhi ne duhet të marrim shumë mësime
Në një prej tërmeteve më parë në Japoni kanë vdekur 142 000, në Kinë 500 000.
Në Iran më herët jeta morri fund për 40 000 njerëz dhe kështu me rradhë
Në tërmetin e fundit pritet që numri i të vdekurve të arrin 200 000
A thua vallë çfarë do të jetë tërmeti në ditën kur do të thinjen fëmijwt (Dita e gjykimit).
Tërmeti i asaj dite do ti shndërron kodrat dhe malet në lesh të shprishur, toka do të bëhet e rafshë pa banesa dhe banorë
Në atë tërmet toka dhe malët e saj do të përplasen njëra me tjetrën.
Duhet ta dijëm se ata që shpëtojnë nga tërmetet e kësaj bote nuk do shpëtojnë nga tërmeti i kijametit.
íÃóíøõåóÇ ÇáäøóÇÓõ ÇÊøóÞõæÇú ÑóÈøóßõãú Åöäøó ÒóáúÒóáóÉó ÇáÓøóÇÚóÉö ÔóìúÁ ÚóÙöíãñ *íóæúãó ÊóÑóæúäóåóÇ ÊóÐúåóáõ ßõáøõ ãõÑúÖöÚóÉò ÚóãøóÇ ÃóÑúÖóÚóÊú æóÊóÖóÚõ ßõáøõ ÐóÇÊö Íóãúáò ÍóãúáóåóÇ æóÊóÑóì ÇáäøóÇÓó ÓõßóÜÇÑóì æóãóÇ åõã ÈöÓõßóÜÇÑóì æóáóÜßöäøó ÚóÐóÇÈó Çááøóåö ÔóÏöíÏñ
O ju njerëz, ruajuni dënimit nga Zoti juaj, sepse dridhja pranë katastrofës së kijametit është një llahtari e madhe. Atë ditë, kur ta përjetoni atë, secila gjidhënëse braktis atë që ka për gjiri dhe secila shtatëzënë e hedh para kohe barrën e vet, ndërsa njerëzit duken të dehur, po ata nuk janë të dehur, por dënimi i All-llahut është i ashpër.
All-llahun e lusim që të na japë durim në momentin e katastrofës, të na e mundëson të marrim mësim e Ai me të vërtetë ka mundësi ta bëj atë
E thash atë që e dëgjuat dhe kërkoj falje prej All-llahut për mua dhe gjithë muslimanët Ai me të vërtetë falë gabimet dhe mëshiron pa masë.
Hutbeja e dytë
O ju muslimanë!
Kini frikë All-llahun dhe analizoni gjendjen tuaj duke e krahasuar me atë që ndodh rreth juve. Ju jetoni në begatitë e All-llahut, të shëndoshë dhe të sigurt në vendin e juaj. A thua vallë e keni falënderuar All-llahun për këto begati, kurse All-llahu falënderuesve u ka premtuar akoma më shumë:
æóÅöÐú ÊóÃóÐøóäó ÑóÈøõßõãú áóÆöäú ÔóßóÑúÊõãú áÃóÒöíÏóäøóßõãú æóáóÆöäú ßóÝóÑúÊõãú Åöäøó ÚóÐóÇÈöí áóÔóÏöíÏñ
Dhe (përkujtoni) kur Zoti juaj njoftoi bindshëm: “Nëse falënderoni, do t’ua shtoj të mirat, e nëse përbuzni, s’ka dyshim, dënimi Im është i vështirë! (Ibrahim, 7)
All-llahu me anë të këtyre ndodhive don që ju të merrni mësim, të pendoheni.
I lumtur është ai që pendohet dhe ka dështuar ai që nuk merr mësim dhe vazhdon në mëkate.
Në Librin e All-llahu dhe Sunnetin e të Dërguarit mësojmë se këto katastrofa që i godasin robërit janë për shkak të mëkateve që i bëjnë si dhe janë caktim i All-llahut.
æóÅöÐóÇ ÃóÑóÏúäóÇ Ãóä äøõåúáößó ÞóÑúíóÉð ÃóãóÑúäóÇ ãõÊúÑóÝöíåóÇ ÝóÝóÓóÞõæÇú ÝöíåóÇ ÝóÍóÞøó ÚóáóíúåóÇ ÇáúÞóæúáõ ÝóÏóãøóÑúäóÇåóÇ ÊóÏúãöíÑðÇ
Kur duam të shkatërrojmë ndonjë vend (popull), i urdhërojmë pasanikët (parinë) e atyhit (të jenë në rrugë), e ata kundërshtojnë; atëherë zbatohet dënimi i merituar kundër tyre dhe i shkatërrojmë krejtësisht. (El Isra, 17)
æÚóäú ÚöãúÑóÇäó Èúäö ÍõÕóíúäò Ãóäøó ÑóÓõæáó Çááøóåö Õóáøóì Çááøóåõ Úóáóíúåö æóÓóáøóãó ÞóÇáó: ((Ýöí åóÐöåö ÇáúÃõãøóÉö ÎóÓúÝñ æóãóÓúÎñ æóÞóÐúÝñ)) ÝóÞóÇáó ÑóÌõáñ ãöäú ÇáúãõÓúáöãöíäó: íóÇ ÑóÓõæáó Çááøóåö æóãóÊóì ÐóÇßó¿ ÞóÇá: ((ÅöÐóÇ ÙóåóÑóÊú ÇáúÞóíúäóÇÊõ æóÇáúãóÚóÇÒöÝõ æóÔõÑöÈóÊú ÇáúÎõãõæÑõ)) ÑæÇå ÇáÊÑãÐí
Imran ibën Husajni, radijall-llahu anhu, rrëfen: I dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: Në këtë ummet do të ketë sharrim (hasf), shndërrim në formë (mesh) dhe dënim me gurë prej qiellit (kadhf). Një prej muslimanëve tha: kur do të ndodhë kjo? I Dërguari u përgjigj: Kur të paraqiten vallëzimet (e jomoralta), përhapen instrumentet muzikore dhe konsumimi i alkoolit
Kur Aiesheja, radijall-llahu anha, e ka pyetur: A do të shkatërrohemi kur në mesin tonë akoma do të ket njerwz të mirë? Tha: po, kur të shtohet e fëlliqura. (Tirmidhiu).
Një vend prej vendeve në këtw Tokë të gjërë që ekzistonte dikur, banorët e saj i bënw padrejtësi vetës dhe All-llahu i dënoi:
æóßóãú ÃóåúáóßúäóÇ ãöä ÞóÑúíóÉò ÈóØöÑóÊú ãóÚöíÔóÊóåóÇ ÝóÊöáúßó ãóÓóÜÇßöäõåõãú áóãú ÊõÓúßóä ãøä ÈóÚúÏöåöãú ÅöáÇøó ÞóáöíáÇð æóßõäøóÇ äóÍúäõ ÇáúæÇÑöËöíäó
E sa vendbanime që përbuzën jetën e vet Ne i kemi shkatërruar, e ja, ato janë shtëpitë e tyre, që pas tyre ato pak kohë janë banuar prej dokujt dhe Ne ishim trashëgues të tyre. (Kasas, 58)
Populline Nuhit e shkatërroi tufani, Adin fortuna, Themudin britma e fortë, popullin e Lutit e dënoi me gurrë dhe praptoi shtëpitë e tyre:
ÝóßõáÇøð ÃóÎóÐúäóÇ ÈöÐóäÈöåö Ýóãöäúåõã ãøóä ÃóÑúÓóáúäóÇ Úóáóíúåö ÍóÇÕöÈÇð æóãöäúåõãú ãøóäú ÃóÎóÐóÊúåõ ÇáÕøóíúÍóÉõ æóãöäúåõãú ãøóäú ÎóÓóÝúäóÇ Èöåö ÇáÃÑúÖó æóãöäúåõãú ãøóäú ÃóÛúÑóÞúäóÇ æóãóÇ ßóÇäó Çááøóåõ áöíóÙúáöãóåõãú æóáóÜßöä ßóÇäõæÇú ÃóäÝõÓóåõãú íóÙúáöãõæäó
Secilin prej tyre e kemi dënuar për shkak të mëkatit të vet; disa prej tyre Ne i goditëm me furtunë plot rërë, disa i shkatërruam me krismë nga qielli, kurse disa të tjerë i sharruam në tokë dhe disa i përmbytëm në ujë. All-llahu nuk u bëri atyre ndonjë të padrejtë, por ata vetes së tyre i bënë padrejtë. (Ankebut, 40)
Ky është përfundimi i mëkatit e dënimi i All-llahut nuk është larg zullumqarëve.
Në çdo vend ku janë përhapur mëkatet është shijuar dënimi i All-llahut dhe është parë poshtërrimi dhe shkatërrimi i tyre.
Mosgoditja e disave nuk don të thotë se All-llahu harron e as që ata janë më të mirë se tjerët. Ndoshta All-llahu e ka vonuar dënimin e tyre që ata të marrin mësim ose i ka dënuar me luftëra, shkatërrim të ekonomisë dhe dënimet e tjera.
All-llahun e lusim me emrat e tij të bukur dhe cilësitë e Tij të lartë të na përforcon me fjalë të fortë (shehadetin) në këtë jetë dhe në jetën pas saj, ti mbron muslimanët nga tërmetet dhe sprovat, nga fitnet e dukshme dhe ato të fshehurat.
Ato që i dëgjojmë dhe shohim bëri mësim për neve dhe tjerët, bëre shkak që ata ti kthehen All-llahut, Librit të Tij dhe Sunnetit të të Dërguarit. Ai me të vërtetë dëgjon çdo lutje dhe u përgjigjet atyre
Paqja dhe mëshira e All-llahut qofshin mbi të Dërguarin e All-llahut
Përktheu: Talha Kurtishi
albislam.com,
31.12.2004
