Për të tërhequr masën rreth veti, një ligjërues – folës ka nevojë të jetë edhe i shkathët dhe mendjemprehtë. Për të realizuar një gjë të tilla, duhen përfillë disa këshilla dhe porosi, ndër të cilat:
- Kur të hysh në ndonjë ndejë – mexhlis, atëherë përshëndeti me selam, ulu dhe pyeti për gjendjen e tyre.
- Fol pak, dhe, nëse sheh dikë prej tyre të përgojojë ndonjë njeri, atëherë ndale prej këtij veprimi të marrë kurse për të përgojuarin mundohu të gjesh arsyetime.
- Mos u ngut të kthesh përgjigje ende pa e dëgjuar dhe kuptuar në tërësi të folurit. Nëse të flasin mirë, kthejua me të mirë, e nëse të përqeshin ose tallen, atëherë shiko se si është më së miri t’iu përgjigjesh.
- Mos u mbroj me fanatizëm mendimin tënd. Mundësojua edhe të tjerëve të shprehin mendimet e tyre. E, nëse ndodhë që mendimi i tjetrit të jetë i saktë, atëherë pranoje.
- Nëse bashkëbiseduesi yt është ndonjë i marrë ose kryeneç, atëherë, që të mos biesh në nivelin e tij, lësho pe gjatë bisedës.
- Çdo vend ka edhe muhabetin e vet, andaj, që të kesh sukses në bisedë, shih se çfarë iu intereson atyre, apo çfarë i preokupon, e folu për ato gjëra.
- Edukata e të folurit nuk është e tëra në të folur, por edhe në të dëgjuar. Ndërsa imazhi më i qartë i kësaj etike është që kur tjetri flet, të mos e ndërpresësh.
Me këto porosi, ti do të arrish kënaqësinë e Zotit tënd, por edhe të robërve të Tij!
