Me emrin e Allahut, të Gjithëmëshirshmit, Mëshirëplotit
Falënderimet dhe lavdërimet qofshin vetëm për Allahun e Lartësuar, i Cili ka krijuar qiejt dhe tokën dhe çfarë ka në mes tyre. Vetëm Atij i përulemi dhe vetëm prej Tij kërkojmë ndihmë e shpëtim. Paqja dhe shpëtimet qofshin mbi të dërguarin Muhamed dhe mbi familjen e tij të pastër, si dhe mbi të gjithë ata që ndjekin rrugën e tij deri në Ditën e Gjykimit.
Allahu thotë: “Edhe nëse e fshihni atë që keni në zemrat tuaja ose e publikoni, Allahu e di atë, Ai di gjithçka ka në qiej e ç’ka në tokë. Allahu është i Plotfuqishëm për çdo send” Ali Imran, 29.
Umer bin Hatabi –kënaqësia e Allahut qoftë me të!– ka thënë se ka dëgjuar Profetin – paqja dhe bekimi i Allahut qoftë me të!– të thotë: “Me të vërtet veprat janë sipas qëllimit dhe për njeriun është ajo që ka për qëllim. Kush emigron për Allahun dhe të Dërguarin e Tij emigrimi i tij është për Allahun dhe të Dërguarin e Tij. Kush emigron për dynja apo për t’u martuar emigrimi i tij është për atë që ka për qëllim.” Buhariu.
Allahu thotë: “Thuaj: Allahu më urdhëroi mua drejtësinë dhe në tërësi kthejuni Atij në çdo namaz (lutje) dhe adhurojeni Atë duke qenë të sinqertë në lutje vetëm për Të. Ashtu sikur që ju filloi (krijoi) së pari, do të ktheheni tek Ai.” El A’raf, 29.
Muauije bin Sufjan thotë se ka dëgjuar Profetin të thotë: “Veprat janë si ena kur fundi i saj është i saktë dhe e sipërmja e saj është e saktë, kur fundi i saj është i prishur dhe e sipërmja e saj është e prishur.”
Ebu Hurejra – kënaqësia e Allahut qoftë me të! – ka thënë se ka thënë Profeti – paqja dhe bekimi i Allahut qoftë me të!–: “Allahu nuk shikon fizionominë tuaj, as pasurinë tuaj, por shikon zemrat tuaja dhe veprat tuaja.” Muslimi, Ahmedi.
Ebu Hurejra – kënaqësia e Allahut qoftë me të! – ka thënë se ka thënë Profeti –paqja dhe bekimi i Allahut qoftë me të!–: “Allahu nuk shikon trupin tuaj, as pamjen tuaj, por shikon zemrat tuaj, duke drejtuar gishtin drejt gjoksit të tij.” Muslimi.
Allahu thotë: “Pra, adhurojeni Allahun me një adhurim të sinqertë ndaj Tij, edhe pse jobesimtarët e urrejnë atë (adhurimin).” Gafir, 14.
E kanë pyetur Fudej bin Ajadin për sinqeritetin dhe saktësinë e të punuarit. Ai ka thënë: “Kur vepra është e sinqertë dhe nuk është e saktë ajo nuk pranohet. Kur ajo është e saktë dhe nuk është e sinqertë nuk pranohet, derisa vepra të jetë e sinqertë dhe e saktë. Është e sinqertë kur ajo është për Allahun dhe e saktë kur është sipas Sunetit të Profetit.”
Allahu thotë: “…e kush është që e shpreson takimin e Zotit të vetë, le të bëjë vepër të mirë, e në adhurimin ndaj Zotit të tij të mos e përziejë askënd“. Kef, 110.
Thotë Allahu: “Kush ka fe më të mirë se ai që sinqerisht i është bindur Allahut dhe duke qenë bamirës.“
Ibn Kajimi ka thënë: “Islami është bindja, sinqeriteti është qëllimi, vepra është për Allahun, bamirësia në të është ndjekja e Profetit dhe Sunetit të tij.”
Allahu thotë: “E Ne i kthehemi ndonjë vepre që e bënë atë dhe e bëjmë atë hi e pluhur“. El Furkan, 23.
Thotë Ibn Kajm el Xheuzi: “Bëhen hi e pluhur veprat që nuk janë sipas Sunetit të Profetit ose ato vepra që nuk kanë për qëllim bindjen ndaj Allahut. Profeti i ka thënë Seid bin Uekas:
“Ti mos u prapso, vepro vepër me bindje ndaj Allahut me të gradohesh dhe vlerësohesh.” Buhariu.
Enes bin Malik – kënaqësia e Allahut qoftë me të – ka thënë se ka thënë Profeti –paqja dhe bekimi i Allahut qoftë me të!–: “Tre janë gjërat të cilat nuk e ngushtojnë zemrën e muslimanit: vepra e sinqertë për Allahun, këshillimi i të parëve, detyra e kolektivit mysliman, lutja e tyre i shoqëron nga pas.” Ahmedi, Ibën Maxhe.
Ibn Maxhe thotë:
“Vepra të jetë e sinqertë vetëm për Allahun dhe jo për dikë tjetër. Të jetë prej dashurisë së Tij pa kurrfarë armiqësie.”
Umer bin Hatabi i ka shkruar Ebu Musës el Esh’arit: “Kush është i sinqertë në qëllimin e tij do t;i mjaftonte Allahu midis tij dhe njerëzve.”
Allahu thotë: “Ai është i përjetshmi, s’ka zot vetëm Ai, pra adhurojeni Atë me adhurim të sinqertë ndaj Tij, falënderimi i qoftë vetëm Allahut, Zotit të gjithësisë“. Gafir, 65.
Jakub el Mekfuf -Allahu e mëshiroftë!- ka thënë: “I sinqertë është ai i cili fsheh të mirën ashtu siç fsheh të keqen e tij”.
Allahu thotë: “E duke qenë se ata nuk ishin të urdhëruar me tjetër, pos që ta adhuronin Allahun me një adhurim të sinqertë ndaj Tij, që të largohen prej çdo besimi të kotë, ta falin namazin, të japin zekatin, se ajo është feja e drejtë.” El Bejine, 5.
Ebu Musa el Esh’ari –kënaqësia e Allahut qoftë me të!– ka thënë se e kanë pyetur Profetin – paqja dhe bekimi i Allahut qoftë me të! – për personin që lufton për krenari, trimëri dhe syefaqësi se kush prej tyre është në rrugën e Allahut? I Dërguari ka thënë: “Kush lufton që fjala e Allahut të jetë mbi çdo gjë ai është në rrugën e Allahut“. Buhariu dhe Muslimi.
Ebu Uthmani – Allahu e mëshiroftë! – ka thënë: “Sinqeriteti është largimi i të parit te krijesa dhe vazhdueshmëria e të parit vetëm te Krijuesi.”
Disa prej gjykatësve kanë thënë: “Dija është fryti, puna është mbjellja, uji i është sinqeriteti.“
Othman bin Afani – kënaqësia e Allahut qoftë me të – ka thënë se ka dëgjuar Profetin – paqja dhe bekimi i Allahut qoftë me të!– të thotë: “Unë di një fjalë kur njeriu e thotë atë realisht prej zemrës së tij i ndalohet hyrja në zjarr. Umer bin Hatabi i ka thënë se po të them se cila është ajo? Ajo është fjala e sinqertë, me të cilën Allahu krenoi Muhamedin, shokët e tij. Ajo është fjala e devotshmërisë, të cilën ia zgjodhi Profeti xhaxhait të tij gjatë vdekjes. Dëshminë se Allahu është Ai që meriton të adhurohet.” Ahmedi.
Shejhul Islami, Ibn Tejmia, ka thënë: “Zemra kur shijon shijen e adhurimit të Allahut dhe sinqeritetin për Të nuk ka për të më të mirë, as më të shijshme se ajo asnjë gjë. Njeriu nuk e braktis atë që do vetëm kur do tjetër, e cila bëhet më e dashur për të.”
Allahu thotë: “…Ashtu (e bëmë të vendosur ) që ta largojmë nga ai të keqen dhe të ndytën. Vërtet, ai ishte nga robërit tanë të zgjedhur” Jusuf, 24.
Allahu e largon robin e Tij prej të keqes apo të ndytës që e devijon nëpërmjet sinqeritetit të tij.
Para se të shijonte ëmbëlsinë e adhurimit dhe sinqeritetit të Allahut dominonte ndjekja e epshit, e dëshirës. Kur shijohet shija e sinqeritetit dhe forcohet zemra e tij e mposhtë epshin pa ndonjë ilaç.
Allahu thotë: ” … vërtet namazi largon nga të shëmtuarat dhe të irituarat, e përmendja e Allahut është më e madhja (e adhurimeve); Allahu e di se çfarë punoni ju.” Ankebut, 4.
Me të vërtetë namazi është larguesi i të këqijave dhe të urryerave dhe me të arrin përmendjen e Allahut.
Ata që kryejnë punë të mira kujtojnë njësimin dhe vërtetojnë sinqeritetin në fe, me qëllim që të mos i kthehet tjetërkënd veç Allahut si dhe të mos marrin të barabartë me Të nga dashuria, frika dhe shpresa ndaj tij.
Zemra duhet të jetë e zbrazur prej krijesave dhe të shikojë tek ajo me dritën e Allahut ku në të vërtetën të dëgjojë, të shikojë, të ecë, të dojë prej saj atë që do Allahu, të urrejë prej saj atë që urren Allahu. Të miqësojë prej saj atë që miqëson Allahu, të armiqësojë prej saj atë që armiqëson Allahu, t’i frikësohet Allahut dhe jo asaj, të shpresoj prej Allahut dhe jo prej saj (krijesës). Kjo është zemra e shëndoshë, e pastër, njësuese, besimtare. Kur njeriu vërteton sinqeritetin në thënien se nuk meriton të adhurohet tjetër veç Allahu, braktis prej zemrës dëshirat dhe i largohet gjynaheve.
Sinqeriteti kundërshton shkaqet e hyrjes në zjarr. Prej atyre që thonë: “Nuk meriton të adhurohet tjetër kush veç Allahut” dhe hyjnë në zjarr, tregon se sinqeriteti në të nuk e ka vërtetuar ndalimin e hyrjes në zjarr, por në zemrën e tij ka patur prej llojit të shirkut (politeizmit), i cili e hedh në zjarr. Njeriu është i urdhëruar që në çdo namaz të thotë: “… Ty të adhurojmë dhe vetëm prej Teje ndihmë kërkojmë…” El Fatiha, 4.
Shejtani urdhëron për shirk, njeriu i bindet atij për këtë dhe vazhdon t’i kthehet tjetërkënd veç Allahut ose nga frika prej tij ose nga shpresa prej tij. Njeriu e ka mëse të nevojshme sinqeritetin në njësimin e Allahut prej monarkisë së shirkut.
Transmetohet nga Ebu Jala me sened të dobët. Vjen nga Ebu Bekri se Profeti – paqja dhe bekimi i Allahut qoftë me të! – ka thënë: “Përmbajuni adhurimit të pastër që meriton vetëm Allahu dhe kërkimit të faljes. Shtojini ata se iblisi thotë: ‘I shkatërrova njerëzit me gjynahe e ata më shkatërruan me La ilahe il lallah ( Nuk ka kush që e meriton adhurimin veç Allahut) dhe me kërkimin e faljes prej Allahut. Kur vërejta këtë, futa te ata dëshirën që të bëjnë gjynahe dhe të mos kërkojnë falje tek Allahu duke menduar se kryejnë vepra të mira’.“
Ai që ecën në bazë të dëshirës duke lënë udhëzimin e Allahut arrin në gradën e atij që dëshirën e tij e merr për zot. Arrin në shirk (shokvënie). Kjo e pengon për kërkimin e faljes. Kush e vërteton njësimin dhe kërkimin e faljes tek Allahu padyshim i largohet atij e keqja.
Allahu thotë: “…nuk ka që meriton adhurimin tjetërkush veç Allahut. Ti je i pastër nuk ke të meta. Unë i bëra padrejtësi vetes“. El Enbija, 87. Shejhul Islam, Ibn Tejmija, “Mekarimul Ahlak”
Ibn Kajimi ka thënë: “Thuhet se sinqeriteti është të mos kërkosh dëshmues dhe shpërblim për punën tënde prej tjetërkënd veç Allahut”.
Ebu Selujman Ed Daranij ka thënë: “Kur njeriu është i sinqertë në veprën e tij i largohen vesveset e shumta dhe syefaqësia.”
Përgatiti: Tomor Boriçi
Burimijetes.com
07.04.2008
