Historia islame është e mbushur me shembuj të muslimanëve që ishin udhëheqës të klasit botëror. Ata i mposhtën perandorit më të mëdha të kohës, të cilat ishin në majat e sukseseve të tyre dhe udhëhoqën në shkenca të shumta, duke filluar nga mjekësia, matematika, shkencat natyrore dhe jurisprudenca ligjore. Në fakt, shumë nga shpikjet, risitë dhe zbulimet që erdhën nga bota islame përbëjnë një pjesë të madhe të themeleve të shoqërisë sonë moderne.
Por ne nuk e shohim këtë nivel lidershipi në botën islame sot, përkundrazi po shohim një rënie të shpejtë të ndikimit botëror. Ne jemi dëshmitarë të një kompleksi serioz inferioriteti që po rritet në umetin tonë; Si individë, ne ndihemi inferiorë ndaj jomuslimanëve. Si biznese dhe organizata, ne ndihemi inferiorë ndaj korporatave kryesore. Si umet, ne ndihemi inferiorë ndaj kombeve të tjera.
Pse po ndodh kjo dhe çfarë mund të bëjmë për këtë? Vazhdo të lexosh…
Kompleksi i inferioritetit është i vërtetë
Të njohësh dobësitë e tua në krahasim me të tjerët do të thotë të jesh mendjemprehtë dhe i përulur, por të ushqesh një ndjenjë të vazhdueshme inferioriteti si rezultat i kësaj ndërgjegjeje është e rrezikshme. Për shembull, të dish që kolegu yt është i shkëlqyeshëm në të folurit publik nuk është njësoj si të ndihesh se aftësitë e të folurit në publik janë të pavlefshme dhe nuk do të përmirësohen kurrë me kalimin e kohës, pavarësisht se sa shumë përpiqesh.
Në botën e sotme, ne jemi të zhytur në një kulturë ku pamja e jashtme, pasuria, statusi dhe të gjitha gjërat materiale përdoren si mjet matës për sukses. Thellë në vetet tona, e dimë se vlerat tona shpirtërore na largojnë nga idhujtaria ose ndjekja e botës materiale, por në të njëjtën kohë ne jemi të ngopur nga jashtë nga njerëz që në dukje bëjnë jetë emocionuese, magjepsëse dhe të bukur. Mund të jetë shumë joshëse të krahasojmë jetët tona me fasadën e botës së sotme e cila nga jashtë të jep përshtypje se është perfekte, dhe ky krahasim i vazhdueshëm gërryen shpejt besimin dhe spiritualitetin tonë.
Post-kolonializmi mbolli idenë se homologët tanë perëndimorë janë disi më të mirë. Edhe pse ky mund të mos jetë një mendim i vetëdijshëm, ai mund të shfaqet në të menduarit dhe veprimin tonë në shumë mënyra. Ne mund të shikojmë jetën dhe suksesin e bashkëmoshatarëve tanë perëndimorë dhe kaq lehtë të tërhiqemi në fantazi saqë ata kanë avantazhin e sipërm në këtë botë. Mjerisht, e lënë pa mbikëqyrje, kjo ndjenjë mund të zhvillohet në një kompleks inferioriteti jo vetëm në një nivel individual, por edhe në një nivel umeti (të përgjithshëm).
Ebul Hasan Nedeui përshkruan rënien e udhëheqjes muslimane dhe shkaqet në librin e tij Islami dhe bota (fq 173):
“Të mahnitur nga fuqia dhe përparimi i kombeve perëndimore, muslimanët filluan të imitonin institucionet sociale dhe ekonomike perëndimore, pavarësisht nga pasojat, megjithëse ata ishin shumë më inferiore ndaj institucioneve të tyret dhe kryesisht ishin të dhënë pas suksesit material. Prestigji i fesë u zvogëlua. Mësimet e Profetit ﷺ u harruan. Të gjitha ato ideale të jetës, të cilat me vërtetësi shfaqnin brenda vetes si aspektet shpirtërore ashtu edhe ato materiale të jetës dhe nuk ia nënshtronin të parën të dytës, pushuan së impresionuari në mendjet e masës së madhe të shoqërisë muslimane. Vendin e tyre e zunë ideale shumë inferiore ndaj tyre. Jeta ishte e mbushur me dëshira dhe profesione joserioze deri në një shkallë që duhej t’i shmangej dëshirës dhe aktiviteteve fetare dhe shpirtërore. Nëse dikush do të krahasonte profesionet e përditshme të muslimanëve të sotëm me ato të shembujve të lartpërmendur të qytetërimit të vjetër islam, do ta kishte të vështirë të besonte se të dy palët proklamonin të njëjtën ideologji ose se vetëm disa breza i ndanin të dy grupet.
Së bashku me shpërqendrimet e kësaj dunjaje që tërheqin vazhdimisht shpirtin, ne jemi gjithashtu subjekt i pëshpëritjeve të shejtanit, misioni i vetëm i të cilit është të na bëjë qenie mosmirënjohëse.
“Ai (shejtani) tha: “Për shkak se Ti më flake tej, unë do t’u zë pritë njerëzve në rrugën Tënde të drejtë e do t’u qasem atyre nga përpara dhe nga mbrapa, nga e djathta dhe nga e majta, e kështu Ti do të vëresh se shumica prej tyre nuk të janë mirënjohës!” (Kurani, El-A’raf:16-17)
Nëse nuk jemi të vetëdijshëm për ndikimin e tij dhe nuk marrim masa paraprake për të forcuar zemrën dhe mendjen tonë me vetëdijen se Zoti është Mbikqyrës, ne bëhemi edhe më të ekspozuar ndaj marifeteve të tij të liga. Një nga mënyrat se si ai përpiqet të hyjë në zemër është duke dobësuar mendjen.
Çfarë është në të vërtetë kompleksi i inferioritetit?
Kompleksi i inferioritetit është një ndjenjë e pamjaftueshmërisë që nuk bazohet në ndonjë gjykim racional. Është një ndjenjë e udhëhequr nga emocionet që na mban robër të krahasimeve të vazhdueshme që mund të na shtyjnë të dëshirojmë të jemi dhe të veprojmë si të tjerët, dhe të kemi atë që ata kanë në mënyrë që të ndihemi mirë.
Kjo ndjenjë na kthen në udhëtarë të etur në një tokë të shkretë, duke ndjekur vazhdimisht ‘mirazhin’ e asaj që kanë të tjerët, por nuk e shuajnë kurrë etjen tonë me shishen e ujit që e kemi me vete.
Ne mund të shohim shembuj në historinë tonë islame të njerëzve të cilët në vend që të respektojnë besimin e tyre, i pasuan faktorët e jashtëm për të gjetur një ndjenjë të vetëvlerësimit.
Kur Musai alejhi selam dhe bijtë e Israilit u shpëtuan nga kontrolli tiranik i Faraonit, ata dëshmuan drejtpërdrejt ndihmën Hyjnore të Allahut të Madhërishëm. Ata u çliruan nga shtypja dhe mund të jetonin në paqe nën udhëheqjen profetike të Musait alejhi selam. Por jo shumë kohë pas kalimit të mrekullueshëm nëpër Detin e Kuq, ata hasën në një grup njerëzish që kishin për fe idhujtarin dhe adhurimin e dikuj tjetër përveç Allahut Një dhe injorantët në mesin e tyre iu drejtuan Musait alejhi selam dhe i kërkuan atij që “të na bëjë një Zot ashtu siç kanë bërë ata. zotat.”
Ata e harruan Allahun dhe ranë pre e idesë tinëzare se besimi që ata zotëronin ishte i pamjaftueshëm në krahasim me atë që ata perceptonin se kishin njerëzit me të cilët u takuan përsa i përket besimit dhe furnizimit. Brenda tyre kishin zënë rrënjë farat e inferioritetit.
“Ne i kaluam bijtë e Israilit përtej detit, ku ndeshën një popull që adhuronin idhujt e vet. Ata i thanë Musait: “Na bëj edhe neve një zot, ashtu si kanë ata zota”. Musai tha: “Ju qenkeni vërtet një popull i paditur!” (Kuran, El-A’raf: 138)
Ibn Kethiri në tefsirin e tij rreth këtij ajeti thotë:
“Duket se Beni Israilët ndoshta i pyetën këta njerëz pse i adhuronin këta idhuj, dhe ata me shumë mundësi u thanë atyre se sa herë që kërkojnë ndihmë prej tyre, ata i ndihmojnë dhe se kërkojnë furnizimin prej tyre. Injorantët në mesin e tyre mund të jenë tunduar për ta besuar atë, dhe kështu ata i kërkuan Musait alejhi selam që të bënte një zot të ngjashëm edhe për ta.”
Ky është një shembull se si në mungesë të vetëdijes për Zotin mund të konkludojmë rrejshëm se lumturia dhe suksesi qëndrojnë në platformat sipërfaqësore të promovuara në një shoqëri pa Zot.
Ne mund të shohim paralele se si kompleksi i inferioritetit po ndikon në individë, organizata dhe në shoqërinë muslimane në përgjithësi sot. Le të hedhim një vështrim më të afërt në secilin prej këtyre niveleve.
Kompleksi i inferioritetit te profesionistët muslimanë
A keni hyrë ndonjëherë në punë me ndjenjën e frikës? Ndjeheni shumë të vetëdijshëm se jeni ndryshe; i vetëdijshëm se emri juaj tingëllon ndryshe, ngjyra e lëkurës tuaj është e ndryshme dhe se ju keni një sërë rregullash dhe një sistem vlerash që nuk përputhet me kolegët tuaj në vendin e punës.
Nëse sjellim fokus të mprehtë në këtë, çfarë mund të trazojë brenda një personi?
Klienten time, Aisha, kjo e bëri të ndihej sikur nuk i përkiste vendit të saj të punës. Ajo ishte një mësuese që punonte në një lagje të pasur e rrethuar nga një komunitet kryesisht i bardhë i klasës së lartë. Në vend që ta shihte veten si personin inteligjent dhe të aftë që ishte, ajo nënndërgjegjeshëm ndihej e dorës së dytë për kolegët e saj dhe prandaj ndihej gjithmonë inferiore. Ky kompleks inferioriteti i rrënjosur në fjalët dhe sjelljen e saj bëri që ajo gjithmonë do të synonte të ishte e këndshme edhe nëse do të kishte një mendim tjetër dhe do të ndiente nevojën për të provuar vetëvlerësimin e saj në gjithçka që bënte.
“Kurrë mos mendo se nuk je mjaftueshëm i mirë. Një mashkull nuk duhet ta mendojë kurrë këtë. Njerëzit do t’ju marrin shumë sipas llogarisë tuaj.” – Anthony Trollope
Siç sugjeron ky citat, ne i mësojmë njerëzit se si të na trajtojnë. Nëse e shohim veten si inferiorë, ka më shumë gjasa që të shihemi në këtë mënyrë edhe nga të tjerët.
Për më tepër, gjendja e besimtarit është të dijë se ka hajr (mirësi) në çdo situatë siç tregohet në hadithin vijues:
“Çështja e besimtarit është e mahnitshme, me të vërtetë të gjitha punët e tij janë të mira dhe kjo nuk është për askënd përveç besimtarit. Nëse i ndodh diçka e mirë, ai është mirënjohës dhe kjo është mirë për të. Nëse e godet ndonjë e keqe, ai bën durim dhe kjo është e mirë për të.” (Muslimi)
Qëndrimi i ndërgjegjshëm për këtë na ndihmon të ngremë të menduarit tonë thjesht me aktin e kërkimit të hajrit në të gjitha situatat, duke krijuar ndërgjegjësim në zemër të bekimeve dhe mundësive të pranishme në këtë moment, në krahasim me qëndrimin në negativitet dhe mënyrën se si perceptohemi.
Me këtë në mendje, Aishja dhe unë diskutuam një perspektivë alternative; ndoshta Allahu i kishte dhënë asaj një mundësi për të qenë një model dhe për të hedhur poshtë mitet rreth stereotipit musliman, se ajo tregoi guxim të madh me faktin e qartë se ajo shkon në punë çdo ditë dhe mbështet vlerat e saj në lidhje me sjelljet dhe kodin e veshjes. Menjëherë, kjo perspektivë e freskët i dha asaj më shumë besim në identitetin e saj të vërtetë dhe forcoi lidhjen e saj me Allahun. Kritiku i brendshëm që do ta krahasonte vazhdimisht me të tjerët filloi të zbehej dhe ajo nuk ndjente më detyrimin për t’u përshtatur.
Kjo ndjenjë e mospërshtatjes është shumë e njohur për profesionistin mysliman që punon në një mjedis kryesisht perëndimor. Termi “ngërç kulturor” përkufizohet si një kompleks inferioriteti i brendësuar që i bën njerëzit të hedhin poshtë kulturën e tyre si inferiore ndaj kulturave të vendeve të tjera. Pa dashje, ne mund të ndiejmë faktorin “shtrëngim kulturor” edhe me orientimin tonë fetar. Duke mos dashur të ndihet i tjetërsuar nga grupet sociale ose i penguar nga mundësitë e mundshme të punës, një person mund të heqë dorë nga disa nga praktikat e tij shpirtërore dhe të përpiqet të përshtatet me praktikat më të zakonshme të mjedisit të tij, në mënyrë që të përshtatet dhe të ndihet në të njëjtin nivel me kolegët e tij.
Lënia e vazhdueshme e namazeve, moskërkimi i lejes për të falur xhumanë, ndjenja e sikletshme për mbajtjen e hixhabit ose rritjen e mjekrës dhe vendosja e vetes në mjedise të papërshtatshme mund të jenë disa nga efektet e një ndjenje të tillë. Në realitet, kjo mund të krijojë një konflikt të brendshëm midis vlerave shpirtërore të dikujt dhe dëshirës për të qenë si të tjerët, duke rezultuar në ankth, stres dhe shqetësim të brendshëm. Ankthi social – frika për t’u refuzuar nga të tjerët, mund të jetë një nga shkaktarët më të mëdhenj të kompleksit të inferioritetit.
Me këto emocione që shpërthejnë brenda, kompleksi i inferioritetit mund të shfaqet kudo. Ndjenja se pavarësisht se çfarë bëni, thjesht nuk mund të arrini në cak ose nuk do të shiheni si të denjë nga të tjerët. Edhe ata me arritje të larta mund të ndjehen si të dështuar dhe mashtrues. Supozimi i vazhdueshëm dhe ndjenjat e të qenit një punëtor i dorës së dytë pengojnë nivelet e performancës. Vetëbesimi zvogëlohet dhe kjo mund të degëzohet në dy mënyra.
- Lënia e mundësive nga frika se mos kapeni dhe mos flisni për ide reale
- Sjelljet e tepruara kompensuese si mburrja për të fshehur ndjenjat e pasigurisë.
Të dyja këto pozicione e ftojnë egon të udhëheqë rrugën dhe ne më pas mbetemi me sjellje të udhëhequr nga egoja.
I Dërguari i Allahut ﷺ ka thënë: “Të fortët nuk janë ata që i mundin njerëzit. Përkundrazi, të fortët janë ata që mposhtin egon e tyre.”
Ndjenja e inferioritetit nuk është një gjë njohëse, është një ndjenjë emocionale që transmetohet privatisht dhe me dhimbje. Emocionet që mund të lindin variojnë nga dëshpërimi dhe pafuqia deri te zemërimi, pakënaqësia, zilia dhe mbrojtja.
Një person mund të ndihet plotësisht i paaftë në punën e tij edhe pse objektivisht është i shkëlqyer në të, por kjo është natyra e bishës – nuk ka të menduar racional. Ju mund të jeni plotësisht të shkëputur nga perceptimet objektive që të tjerët mund të kenë për ju në masën që ekziston një refuzim i plotë për të parë ndonjë provë në kundërshtim me besimet tuaja, duke e vendosur një të tillë në mënyrë të drejtpërdrejtë në mentalitetin e viktimës.
Kompleksi i inferioritetit në organizatat muslimane
Muslimanët shikojnë nga perëndimi dhe shohin kompani të suksesshme si Google, Apple dhe Tesla. Shpesh këto kompani adoptojnë praktika që janë të huaja për mënyrat tona tradicionale dhe ndonjëherë këto praktika janë kundër Islamit – megjithatë, siç u përmend më parë, ndjenja e përgjithësuar e inferioritetit që rrjedh nga ideja se ne jemi të papërshtatshëm dhe se mënyrat tona për t’i bërë gjërat nuk janë mjaftueshëm të mira mund të na bëjnë të ndjekim verbërisht hapat e këtyre kompanive si rezultat. Dhe në kërkim të suksesit, ne mund të bëhemi neglizhues ndaj detyrimeve tona shpirtërore.
Për shembull, ne po shohim një rritje në rritje në hapësirën e sipërmarrjes muslimane. Tani ka kompani muslimane që konkurrojnë në arenën e Fortune 500 dhe shpenzimet e mslimanëve tani vlejnë triliona dollarë dhe janë një sektor i njohur në platformën e biznesit botëror. Edhe pse ka një rritje të tillë, ne mund të shohim gjithashtu simptoma të kompleksit të inferioritetit që po rriten krahas kësaj tendence.
Në botën e sotme, ne shohim organizata dhe kompani muslimane:
– Të zhytura plotësisht në kulturën e ngutjes, duke e detyruar stafin e tyre të punojë përtej mundësive
– Që ndjekin në mënyrë të pamëshirshme formulat e organizatave kryesore dhe kopjimin e Silicon Valley dhe korporatave të mëdha amerikane me shpresën për të arritur të njëjtat nivele të larta suksesi.
– Që kultivojnë ndjenjën e përgjithshme të inferioritetit ndaj botës perëndimore dhe si rezultat prodhojnë produkte dhe ofrojnë shërbime nën standarde – duke besuar se kjo është gjithçka që ata janë në gjendje të bëjnë
Po sikur, në vend të kësaj, kompanitë muslimane të adoptonin praktikat e sunetit me bindje dhe siguri se Er-Razak (Furnizuesi, njëri nga Emrat e Bukur të Allahut) do të japë rezultate të mbushura me bekime? Disa shembuj të praktikave të tilla janë:
– Miratimi i një mendësie të përfitimit dhe bashkëpunimit të ndërsjellë kur kemi të bëjmë me konkurrentët kundrejt mentalitetit të mungesës së konkurrencës së prerë.
– Përmbushja e sunetit të pagesës së punëtorëve para se t’u thahet djersa (një koncept që tani njihet si Pay On Demand)
– Puna me stafin për t’i zhvilluar ata shpirtërisht, ashtu siç i zhvillojmë ata profesionalisht.
– Organizimi dhe strukturimi i ditës dhe takimeve rreth kohës së namazeve
– Organizimi i planeve të biznesit rreth kalendarit hixhri, madje edhe pagesa e stafit dhe ofrimi i ditëve të pushimit të bëhet sipas kalendarit hixhri.
– Të qenit në ballë për të mbrojtur punonjësit (specifikisht punonjëset) nga ngacmimet seksuale dhe sigurimin e marrëdhënieve të sigurta dhe të ndërsjella të punës ndërmjet gjinive, qofshin ato në internet apo personalisht
– Krijimi i hapësirës për punonjësit për të marrë një sy gjumë të shkurtër të mesditës, siç ishte praktika e profetit Muhamed ﷺ.
– Bërja e qëllimit të biznesit jo thjesht për përfitim financiar, por për shërbim ndaj komunitetit dhe Umetit në përgjithësi.
Idetë e mësipërme mund të duken “të çmendura” në botën tonë moderne të korporatave dhe mund të duken “joprofesionale” – por çka nëse të menduarit e sipërpërmendur si “të çmendur” ose “joprofesionale” është në të vërtetë kompleksi juaj i inferioritetit që flet me ju? Po, ndoshta jo të gjitha idetë e mësipërme janë praktike në nivel të përditshëm – por kjo nuk do të thotë që ne nuk duhet të inkurajohemi të eksplorojmë dhe eksperimentojmë me mënyrat për të rritur biznesin tonë me bekime – bereqet!
Qëllimi im është që në vend që të ndihesha sikur formulat e suksesit të korporatave amerikane dhe të ngjashme ishin të vetmet mënyra të vlefshme për të krijuar kompani të suksesshme, çfarë do të ndodhte nëse organizatat muslimane do të besonin më shumë në përafrimin e strukturës së kompanisë së tyre dhe ditëve të punës me praktikat e bazuara në besim si ato të përmendura më sipër? Me dyert e bekimit hyjnor të hapura, imagjinoni se si kjo mund të sjellë rezultate edhe më të mëdha.
Kompleksi i inferioritetit në umet në një shkallë globale
Në të njëjtën mënyrë që Beni Israilët filluan të zhvillonin një ndjenjë inferioriteti dhe të ndiheshin “të dorës së dytë” ndaj komunitetit të paganëve që i takonin, ne mund të tërhjekim paralele në shoqërinë tonë moderne me muslimanët e sotëm që përjetojnë emocione të ngjashme. Mediat që rrethojnë fenë tonë janë të mbushura me etiketa të tilla si ‘terroristë myslimanë’ dhe ‘ekstremizëm islamik’. Muslimanët janë nën vëzhgim të vazhdueshëm dhe kjo na ka bërë të ndjeshëm dhe të tërhequr. Si umet, çfarë ndikimi mund të ketë kjo në mentalitetin tonë dhe si po reagojmë si rezultat?
Këtu janë disa mënyra se si kompleksi i inferioritetit ka zënë rrënjë në umetin tonë sot. Mund ta gjejmë veten:
– Dëshira për të imituar aspekte të stilit të jetesës jomuslimane edhe pse është e ndaluar për besimtarin
– Minimizimi i rëndësisë së disa aspekteve të fesë sonë sepse nuk është janë të përshtatshme dhe mendojmë se do të pengojnë qëllimet tona të jetës
– Heshtja kundrejt vuajtjeve të muslimanëve në nivel global për shkak të presionit politik dhe ekonomik.
– Gjykimi i parimeve islame përmes lenteve liberale laike.
– Vlerësimi i një praktike në Islam vetëm nëse komuniteti i shkencës ose një akademik e vërteton atë. Për shembull, ne e dimë se agjërimi i të hënës dhe të enjtes është një sunet shumë i vlerësuar, por këtë praktikë e morëm seriozisht vetëm kur shkencëtarët perëndimorë arritën në përfundimin se dieta 5:2 (agjërimi i dy ditëve brenda javës) ishte një praktikë legjitime?
Shumë shpesh, kompleksi i inferioritetit është në një nivel të nënndërgjegjeshëm, kështu që shumica e njerëzve as nuk janë të vetëdijshëm për të. Megjithatë, ne duhet t’i hedhim një vështrim shumë të kujdesshëm qëllimeve, zgjedhjeve dhe veprimeve tona në mënyrë që të përcaktojmë nëse i kemi adoptuar pa dije disa nga këto korniza të të menduarit.
Islami është Mesazhi i fundit Hyjnor për njerëzimin. Ne kemi planin për të jetuar një jetë që është më e ekuilibruar, e shëndetshme dhe më e denjë. Megjithatë, si umet, ne mund të jemi larguar nga kjo mënyrë jetese sepse kemi harruar rrënjësisht kush jemi, nga kemi ardhur dhe qëllimin tonë përfundimtar në këtë botë.
Dhe këtu është zgjidhja.
Antidoti i kompleksit të inferioritetit
Kompleksi i inferioritetit ushqehet nga dëshira për të arritur të njëjtat nivele fuqie, statusi dhe suksesi si ata që perceptohen që janë në pozita superiore. Për të shkatërruar këtë kompleks, ne duhet t’i sjellim zemrat dhe ndërgjegjësimin tonë në burimin përfundimtar të fuqisë dhe nderit.
“Kush dëshiron lavdi e pushtet, ta dijë se e gjithë lavdia e pushteti i takojnë Allahut.” (Fatir, 35:10)
Për besimtarin e sinqertë, dihet se vetëm duke iu bindur Allahut mund të arrihet krenaria, fuqia dhe lavdia në këtë botë, por më e rëndësishmja në botën tjetër. Mbajtja fort pas këtij realiteti, e siguron zemrën e besimtarit që të mos ndihet ndonjëherë inferiore ndaj çdo kulture apo besimi tjetër. Ai largon tundimin për të dëshiruar për atë që të tjerët kanë në kuptimin e kësaj bote, pasi besimi në Allahun është ai që sjell një nivel kënaqësie që e tejkalon shumë dashurinë për çdo gjë tjetër që kjo botë ofron.
Ne jemi fëmijët e Ademit alejhi selam.
Ne jemi nga umeti i Profetit Muhamed ﷺ.
Ne mund ta quajmë veten muslimanë për shkak të të mëdhenjve në historinë tonë; profetët fisnikë, shokët e profetit dhe brezat që e pasuan atë të cilët sakrifikuan jetën e tyre që ne të mund ta praktikojmë sot.
Na është dhënë teufik (udhëzim i drejtpërdrejtë) për të besuar në Njëshmërinë e Allahut, udhëzimi dhe ndihma e të Cilit ne e dimë që është gjithmonë me ne.
Me këtë identitet të mishëruar thellë në strukturën e shpirtit tonë, ne mund të qëndrojmë të sigurt në çdo mjedis, duke u mbajtur fort pas vlerave tona dhe të jemi të patrembur nga gjykimi i kësaj bote. Ne mund të jemi pjesë e çdo hapësire pune apo mbledhje shoqërore me vendosmëri në identitetin tonë musliman. Zemrat tona do të largohen nga ndjenja e çdo forme kompleksi inferioriteti, mendësie të viktimës ose FOMO (frikë se të tjerët jetojnë më mirë se ne), sepse ka paqe dhe kënaqësi që gjendet në premtimin e Allahut:
“Mos u ligështoni dhe mos u pikëlloni, sepse ju, gjithsesi jeni më të lartët, nëse jeni besimtarë të vërtetë.” (Ali Imran, 3:139)
Krahas këtij kuptimi, është thelbësore që të krijohen kushte të përshtatshme për vetëvlerësim në mënyrë që të bëheni më të vetëdijshëm, për t’u lidhur me natyrshmërinë tuaj dhe për të rritur besimin që i ka rrënjët tek Allahu i Madhërishëm.
“Vërtet, Allahu nuk shikon në tiparet tuaja fizike dhe as në pasurinë tuaj, por Allahu shikon në zemrat dhe veprat tuaja.” (Muslimi)
Kur e mbajmë shikimin të fiksuar fort tek Allahu, frika nga të tjerët zhduket. Kompleksi i inferioritetit zhduket dhe ajo që mbetet është një energji, fokus dhe vendosmëri për të krijuar jetë kuptimplote me shpresën se shpërblimi do të vijë në këtë jetë dhe do të shtrihet edhe në tjetrën.
Përktheu:
Nisma për zhvillimin e predikuesve – thirrësve | Thirrja.org
