A do të bëhet fëmija im një musliman i mirë?
A do të veshë hixhabin kur të rritet?
A mund t’ia jap atij telefonin në moshën dhjetë vjeçare?
A e bëj punën time si prind? A duhet të kthehem në shtëpi?
Po sikur… Si do… Cila është mënyra më e mirë për të…?
Të gjitha mendimet dhe pyetjet e mësipërme vijnë në mendjen e një prindi musliman të shqetësuar. Kur Allahu i Madhërishëm bekon një çift me një fëmijë, ata e dinë se të kesh një fëmijë është një bekim, por madhësia e sfidës si prind nuk është gjithashtu diçka e vogël.
Si një person i pjekur, njeriu e di se jeta vjen me shumë emocione dhe sfida. Dhe, nëse dikush duhet të shkruante një libër apo edhe një manual për dikë që do të vijë në këtë botë, nuk ka asnjë mënyrë që ai/ajo të mund të mbulojë gjithçka në disa faqe. Ai/ajo do të duhej të shkruante një enciklopedi dhe kjo do të ishte ende e pamjaftueshme.
Prindërimi është një nga ato fusha të jetës sonë që kërkon shumë vëmendje pasi ka të bëjë me përmbushjen e përgjegjësisë që na është dhënë nga Krijuesi ynë. Pasi e diskutuam këtë me shumë baballarë dhe nëna të brezave të ndryshëm, ka disa vlera thelbësore me të cilat duhet të sigurohemi që t’i pajisim fëmijët tanë.
Si rezultat, kam ardhur me shtatë vlera thelbësore, të cilat, nëse forcohen dhe nuk lihen të lira, do t’u mundësojnë prindërve të rrisin një besimtar të shëndoshë dhe të vendosur. Në fund të fundit, ne kemi nevojë për një brez që mund të sjellë ndryshim dhe të shtojë vlerë në shoqërinë tonë. Duke punuar për t’i rrënjosur këto vlera tek fëmijët tanë, ne do të rrisim inshaAllah njerëz produktivë që janë pasuri për Umetin tonë.
Ndërsa po lexoni për secilën nga këto vlera thelbësore, do të pyesni veten, çfarë mund të bëj për t’i rrënjosur këto vlera tek fëmija im? Këshilla ime është të pyesni veten: “A i kam të shtrënguara dadot dhe bulonat e kësaj vlere në veten time?” Sepse nëse harrojmë vetveten dhe përqendrohemi vetëm te fëmijët tanë, do të ishte një humbje më e madhe pasi ne dhe fëmijët tanë do të dalim vetëm në Ditën e Gjykimit para Allahut të Lartësuar.
Kjo nuk është një zgjidhje brenda natës, por nëse po kërkoni një mënyrë për të sjellë ndryshim në veten tuaj, fëmijët tuaj, familjen dhe shoqërinë përreth jush, atëherë lexoni më tej. Në këtë artikull, ne do të shohim tre vlerat e para. Le të fillojmë!
- Besimi: Kërkoni nderin në Islam
Omeri Allahu qoftë i kënaqur me të një herë kishte thënë: “Vërtet, ne ishim popull i poshtëruar dhe Allahu na nderoi me Islam, kështu që nëse ne e kërkojmë nderin dhe krenarinë diku tjetër përveç Islamit, atëherë Allahu do të na poshtërojë.”
Ne priremi t’i anashkalojmë namazet tona të përditshme apo edhe namazin e xhumasë për shkak të shqetësimit që do të na largojnë nga puna. Ne e quajmë veten ‘Abe’ në vend të Abdullahut, ose ‘Mo’ në vend të Muhamedit (emra të shkurtuar), sepse jemi të turpshëm të kemi një emër që nuk është i zakonshëm në shoqëri. Ndonjëherë ne nuk mbajmë hixhab ose nuk mbajmë mjekër, edhe pse e dimë se është nga feja jonë, sepse kemi frikë se djali ose vajza me të cilën duam të martohemi mund të na lërë nëse e lidhim veten me tradita të tilla “të prapambetura”.
Si rob që përpiqet të kënaqë Allahun e Madhërishëm, ne duhet të kërkojmë nder në Islam dhe jo në ndonjë gjë tjetër, si shembulli i Omerit Allahu qoftë i kënaqur me të që na këshilloi. Është e rëndësishme ta rrënjosim këtë tek fëmijët tanë, në mënyrë që ata të mos kërkojnë krenari në ndonjë mënyrë tjetër. Por, duhet të kujtojmë se nëse na shohin si personalitete hipokrite, ku priremi të jemi Abdullah në xhami dhe ‘Abe’ kur takohemi me fqinjët, kjo mund të ketë një ndikim negativ në personalitetin e fëmijëve. Një nga qëllimet tona si prindër duhet të jetë që të mos u japim mesazhe të përziera fëmijëve tanë. Përndryshe, ata do të kërkojnë nderin dhe vëmendjen diku tjetër.
- Përgjegjësia: Mos fajësoni të tjerët
Faji dhe justifikimet janë shenja dalluese e një jete të pasuksesshme. Në disa prej kulturave tona muslimane, dhe unë mund të flas për veten time, nga një komunitet i Azisë Jugore, nëse diçka shkon keq në jetën tonë, ne fajësojmë të tjerët se kinse na kanë bërë magji!
Një përgjegjësi që kemi ne si prind është që fëmijët tanë të marrin përgjegjësinë për veprimet e tyre. Unë do të theksoj pikën që ne duhet ta praktikojmë këtë vetë. Nëse fëmijët tanë e shohin babanë duke bërë diçka të gabuar, por ai kurrë nuk merr përgjegjësi për këtë, atëherë ata do të kenë gjithashtu tiparin e fajësimit për gjithçka te të tjerët.
Është një model në jetën e njerëzve të pasuksesshëm që të fajësojnë të tjerët dhe të mos marrin përgjegjësi për veprimet e tyre. Ky lloj qëndrimi na detyron ta shikojmë jetën tonë si të dështuar, sepse e lejuam veten të na frynte aty-këtu, nga çdo erë që kalonte. Dhe, ne fajësuam erën për mënyrën se si shkuan gjërat.
Në fakt, kjo është mendësia e një adhuruesi të idhujve; ai që nuk dëshiron t’i nënshtrohet Allahut të Lartësuar dhe të bëjë një ndryshim, kështu që ai ose ajo i drejtohet një idhulli duke shpresuar se ai do të flasë me Allahun për të metat e tij ose të saj.
Nëse fillojmë të marrim përgjegjësi për veprimet tona, do të fillojmë të bëjmë diçka për këtë. Na mjafton të dimë se çfarë do të ndodhë në Ditën e Gjykimit. Allahu i Madhërishëm na thotë në Kuran:
“Dhe, kur të marrë fund puna, djalli do të thotë: “Vërtet, Allahu ju bëri një premtim të vërtetë. Edhe unë ju premtova, por ju mashtrova. Unë nuk kam pasur kurrfarë pushteti mbi ju. Unë thjesht ju thirra e ju m’u përgjigjët. Prandaj, mos më qortoni mua, por qortoni veten! Unë nuk jam shpëtimtari juaj e as ju nuk jeni shpëtimtarët e mi. Unë tani e mohoj që më bëtë ortak me Allahun (në adhurim).” Vërtet, keqbërësit do të kenë një dënim të dhembshëm.” (Surja Ibrahim, ajeti 22)
Pra, le të fillojmë të marrim përgjegjësi për veprimet tona. Përndryshe, ne do ta gjejmë veten duke fajësuar të tjerët gjatë gjithë jetës sonë për dembelizmin dhe mangësitë tona, ndërsa edhe shejtani na thotë: “Mos më fajësoni mua, por fajësoni veten”.
- Optimizmi: Unë jam ashtu siç mendon Shërbëtori im për Mua
Profeti ﷺ ka thënë:
“Allahu i Lartësuar thotë: “Unë jam ashtu siç mendon robi im dhe Unë jam me të kur më kujton Mua. Nëse ai më kujton në vete edhe Unë e kujtoj atë në Veten Time; nëse ai më kujton Mua në një tubim Unë e kujtoj në një tubim më të mirë se ai; nëse ai më afrohet Mua një pëllëmbë Unë i afrohem sa një krah; nëse më afrohet sa një krah unë i afrohem sa një pash; nëse ai vjen tek Unë duke ecur Unë shkoj tek ai duke vrapuar.” (Hadith Kudsi)
Të menduarit pozitiv është një cilësi e madhe e çdo qenieje njerëzore. Për të qenë pa stres dhe më efektiv, do të duhet të fillojmë të mendojmë pozitivisht. Të menduarit pozitiv nuk do të thotë që ne duhet të injorojmë situatat më pak të këndshme të jetës. Do të thotë që qëndrimi ynë ndaj situatave të pakëndshme do të jetë më pozitiv dhe do t’i trajtojmë ato në një mënyrë më produktive. Ne duhet të mendojmë se më e mira do të ndodhë, jo më e keqja.
Ekziston një qëndrim negativ që është përhapur në mbarë botën islame. Nëse kemi vështirësi në gjetjen e një pune, ne do të fajësojmë shoqërinë përreth nesh se është raciste. Nëse dikush po kalon kohë të vështira, ne do të supozojmë se Allahu po e ndëshkon sepse ata janë muslimanë të këqij.
Allahu thotë në Kuran në shumë vende se ne duhet të presim gjithmonë më të mirën, domethënë Ai do të na mëshirojë dhe do të na lehtësojë nga vështirësitë. Ai do të na falë nëse kërkojmë falje, do të na pranojë pendimin nëse pendohemi, do të na përgjigjet nëse lutemi dhe do të na mjaftojë nëse kërkojmë diçka. Ne duhet t’i lutemi Allahut derisa të jemi të sigurt se do të marrim përgjigje nga Ai.
Mendimi për ne dhe për fëmijët tanë duhet të jetë përmbushja e obligimeve tona, ndërkohë që jemi të sigurt se Allahu do t’i pranojë veprimet tona dhe do t’i falë mëkatet tona dhe do t’i lehtësojë gjërat tona. Pra, kushdo që e kryen një vepër të tillë dhe beson dhe pret që Allahu të mos e pranojë dhe të mos i bëjë dobi, ky është dëshpërim nga mëshira e Allahut dhe është nga mëkatet më të mëdha.
Ndonjëherë ne supozojmë më të keqen. Fillojmë të mendojmë se jemi të privuar nga të drejtat tona, kemi fat të keq, meritojmë më shumë se sa u ka dhënë Allahu dhe sikur po thonë: “Zoti im më ka bërë padrejtësi dhe më ka privuar nga ajo që meritoj”. shpirti e dëshmon këtë, ndërsa gjuha jonë e mohon dhe refuzon ta deklarojë hapur këtë. Pra, le të pyesim veten, a jemi të mbrojtur nga ky lloj mendësie? Ky lloj qëndrimi është shumë shkatërrues dhe ne duhet të përpiqemi maksimalisht t’i mbajmë fëmijët tanë nga negativiteti dhe të mendojmë gjithmonë pozitivisht në të gjitha situatat.
Abdullah bin Mesudi ka thënë: “Pasha Atë përveç të Cilit nuk meriton të adhurohet, besimtarit nuk i jepet asgjë më e mirë se sa shpresat e tij të mira nga Allahu, dhe pasha Atë përveç të Cilit nuk meriton të adhurohet, asnjë rob. Allahu pret të mirën prej Tij, përveç se Allahu i jep atë që priste, pasi të gjitha të mirat janë në dorën e Tij.” [Reflektime: Të presim më të mirën nga Allahu, fq. 6]
Pra ja ku e keni. Besimi në Islam, optimizmi dhe përgjegjësia janë tre nga shtatë cilësitë që duhet t’u rrënjosim fëmijëve tanë, për t’i bërë ata individë produktivë të Umetit. Nuk është tepër vonë për të filluar – kini synime të sinqerta për t’i vendosur këto vlera brenda vetes dhe do t’i shihni dalëngadalë të reflektohen tek fëmijët tuaj, insha Allah.
Solli në shqip:
Nisma për zhvillimin e predikuesve – thirrësve | Thirrja.org
