O ju që besuat, ruajeni veten dhe familjen tuaj prej një zjarri, lëndë djegëse e të cilit janë njerëzit dhe gurët. Atë (zjarrin) e mbikëqyrin engjëjt e rreptë e të ashpër që nuk e kundërshtojnë All-llahun për asgjë që Ai i urdhëron dhe punojnë atë që janë të urdhëruar. (66:6).
Paramendoni nëse dikush ua merr fëmijën tuaj të dashur, dhe para syve tuaj e torturon në mënyrën më brutale, pastaj e hedh në zjarr, dhe ju detyroheni ta shikoni, t’ia dëgjoni vajin dhe britmën e tij, duke mos pasur mundësi ta ndihmoni,por vetëm ta shikoni me zemër të thyer. E shikoni se si fëmija juaj, të cilin me dashuri të madhe e keni edukuar, jeni përpjekur që t’ia përmbushni të gjitha dëshirat e tij, ta bëni të lumtur, tani duke ulëritur nga dhimbjet zhduket në zjarrin e ndezur flakë. Është vështirë apo ajo? Zemra do t’ju ndalet vetëm ta mendoni një gjë të tillë.
Zoti juaj ju gëzoi me fëmijë. Ju dhuroi ndjenjën dhe bukurinë e të qenit prind. Kur është i vogël, e mbuloni me kujdesin tuaj, duke luajtur dhe argëtuar me të, edhe ju bëheni si fëmijë për hir të dashurisë ndaj tij. Ndërsa sa ai rritet, rritet edhe dashuria juaj çdo ditë e më tepër.
Fëmijën tuaj duhet ta edukoni që nga mosha e hershme në Islam, duke e udhëzuar në të mirë dhe duke e ruajtur nga të këqijat. Merrni shembullin e Pejgamberit tonë të dashur, salallahu alejhi ve sel-lem, i cili me fëmijët ka vepruar me mençuri, me shumë mirësi dhe dashuri, por në moshë të re, i ndaloi nga gjërat e këqija.
Në një rast imam Hasani apo imam Husejni, r.a., deshi të hajë një hurmë, që dikush e kishte sjell për ta shpërndarë si sadaka, por Pejgamberi,s.a.v.s., menjëherë ia mori atë nga duart e tij dhe i tha: “Çdo gjë është caktuar si lëmoshë, për ne është e ndaluar. “(Ibn Hanbel, Muslim)
Si fillojnë gabimet në edukim
Kur fëmija rritet deri në atë moshë kur duhet mësuar për të kryer namazin, dhe të udhëzohet në mënyrën më të bukur në të, juve ju dhimbset që ta ngarkoni me atë, duke e justifikuar se ka kohë dhe se nuk e ka detyrim, ose bëheni të pa kujdesshëm ndaj asaj, duke menduar se është shumë i vogël për këtë. Fëmija juaj e sheh se ju jeni duke falur namazin, edhe ai dëshiron që ta bëjë këtë bashkë me ju, sepse fëmijët gjithmonë duan t’i imitojnë prindërit e tyre në atë që ata janë duke bërë, por ju dëshironi që namazin ta falni vetëm, në qetësi, duke ikur nga dhoma ku gjendet fëmija.
Pejgamberi salallahu alejhi ve selam, shpesh herë e ka falur namazin me mbesën e tij Umamen, duke e bartur atë mbi kurrizin e tij. Kur binte në sexhde, e lëshonte atë, dhe kur përfundonte përsëri e vënë në shpinë. (Muslimi)
Pastaj vjen koha kur fëmija e ka obligim namazin, ndërkohë, që ai nuk e ka bërë shprehi dhe nuk i është rrënjosur dashuria për të, e as që dikush e ka udhëzuar në të, sa që tash është shumë vështirë që vetvetiu të fillojë ta falë namazin. Disa nga prindërit do të zemërohen me fëmijët, edhe pse ata nuk ishin përpjekur posaçërisht për t’ua bërë të dashur namazin, dhe do t’i rrahin për këtë, sepse tani, që fëmija e ka të detyrueshme namazin, përgjegjësia më e madhe bie mbi prindërit.
Transmetohet nga Abdullah b. Umeri r.a., se ka thënë: ” E kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut, salallahu alejhi ve sel-lem, duke thënë: “Të gjithë ju jeni barinj dhe të gjithë ju jeni përgjegjës për tufën tuaj: Udhëheqësi është bari dhe është përgjegjës për kopenë e tij, njeriu është bari i familjes së tij dhe ai është përgjegjës për kopenë e tij, gruaja është bareshë në shtëpinë e burrit të saj dhe është përgjegjëse për kopenë e saj, shërbëtori është bari për pasurin e pronarit të tij dhe ai është përgjegjës për kopenë e tij; Të gjithë ju jeni barinj dhe të gjithë ju jeni përgjegjës për kopenë e tuaj. ‘”Prindërit tjerë përsëri do të jenë të pakujdesshëm, duke argumentuar se ka kohë sepse ata janë ende vetëm fëmijë. Disa do të tjerë do të thonë se Allahu e udhëzon ke të dojë dhe se asgjë me forcë – me dhunë nuk vlen dhe kështu me radhë.
Fëmija juaj tani është duke jetuar në epokën moderne. Vajzat shkojnë në shkollë me veshje shumë të shkurtra, shpinën dhe barkun e zbuluar, me një fjalor të ndytë, të cilin e kishte mësuar në shtëpi dhe në lagje. Muret e dhomës së saj/tij janë të mbuluara me foto të këngëtarëve/këngëtareve lakuriq, në të cilët ato/ata shohin modelet e tyre. Djemtë janë të preokupuar me video lojëra dhe me ndeshjet e futbollit, kurse lojtarët e famshëm bëhen idhujt e tyre. Lojtaret e çdo reprezentacioni, tashmë të njohur ti numëron një nga një, por nuk mund t’i numëron emrat e tre sahabeve – shokëve fisnikë të Pejgamberit a.s..
Imam Ibn En-Nuhas, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: “Si ka mundësi që një njeri që e din se Allahu xh.sh. në Ditën e Ringjalljes do të kërkoi llogari për kopenë e tij, mund të lërë fëmijët, shërbëtorët dhe edukimin e tyre pas dore, dhe ti lëshoi si kafshët nga zinxhiri pa kurrfarë kujdesi për normat e Sheriatit dhe të Sunetit? Si mund të lejojë që të rriten pa njohuritë e nevojshme dhe si mund të injorojë zhvillimin e tyre intelektual? Për disa, është më e rëndësishme që djali i tyre të fitoj ndonjë para se sa të falë namazin në kohën e vet, e nëse si rezultat i kryerjes së një namazi farz, vonohet për të përmbushur nevojat e tyre, atëherë do të shkaktohet kaos i vërtetë. Veprimet e tilla janë larg nga besimi. Për këtë, secili nga ne le ta kontrolloj vetveten dhe veprimet e tij, sepse ka shumë prej atyre që janë shkatërruar për shkak të neglizhencës së tyre ndaj mëkateve të të tjerëve, duke mos i hetuar fare ato.”
Pas kësaj vije koha kur djemtë dhe vajzat hyjnë në moshën e rinisë, kjo është periudha më e keqe dhe më kritike, vitet e pubertetit dhe të adoleshencës. Në atë kohë fëmijët më së pakti i pyesin prindërit për mendimin e tyre dhe largohen prej tyre, në këtë periudhë shumica e prindërve janë më së shumti shqetësohen për fëmijët e tyre, dhe mundohen t’i përdornin disa masa edukuese. Në këtë periudhë fëmijët futen në botën e tyre, vazhdimisht të dashuruar, të habitur, gjithnjë të zhgënjyer për shkak të dashurisë së njëanshme, shoqërisë së keqe, nënçmimit në shkollë, mospranimit në shoqëri, etj …
E gjithë kjo rrëmujë ndodh në kokën dhe jetën e tyre, dhe nuk kanë asgjë me çfarë do ta qetësonin këtë rrëmujë, sepse namazin, që duhet të jetë shpëtim i tyre nga realiteti i ashpër, nuk e kanë mësuar. Në vend të Kuranit të Shenjtë, ilaçin për shërimin e shpirtit e kërkojnë në muzikë, vallëzimi dhe kërcimi me këngëtare lakuriq. Disa nga djemtë dhe vajzat fillojnë të konsumojnë lloje të ndryshme të narkotikëve. Prindërit i konsiderojnë si të huaj, të cilët i pengojnë të jenë të lumtur, nëse nuk ua lejojnë të dalin me shoqëri, të argëtohen etj. Prindërit të cilët dëshirojnë t’i shpëtojnë fëmijët e tyre nga harami, veset e këqija, rrugët, ua ndalojnë disa gjëra, bëjnë që fëmijët në atë moshë t’i vështrojnë me përbuzje për shkak se ata tani nuk duan të jenë të “veçuar” nga pjesa tjetër e shoqërisë dhe të rinjve, kjo tash për ata është poshtërim.
Dhe vjen koha kur secili prej prindërve do të pyetet: “ KU KAM GABUAR ME FËMIJËN TIM”, dhe fillon ta kthej filmin prapa, duke e ngushëlluar veten se nuk është shumë vonë për të korrigjuar gabimin dhe për të përmirësuar fëmijën e tij, ta largoj nga vetitë dhe shoqëria e keqe, por për shumicën, tashmë është shumë vonë, sidomos kur fëmija tashmë ka mundësinë për t’u bërë i pavarur nga prindërit e tyre. Por, shpresa vdes e fundit … Nëse keni bërë gabime në jetë, mos harroni se ende keni në dorë armën më të fuqishme. Mos ngurroni, filloni ta përdorni menjëherë. E ke lutjen prindërore e cila te Zoti yt nuk refuzohet.
Dhe ju, nëna, baballarë, motra, dhe vëllezërit e mi, të cilët keni ende një shans që fëmijën e tuaj ta orientoni në rrugën e drejtë, mos prisni asnjë minutë. Merrni fëmijën tuaj për dore dhe shkoni në shtëpinë e Allahut. bashkë, me xhemat, në një rresht, përuluni – bini në sexhde Zotit tuaj. Vajzës tuaj të dashur dhurojani një fustan të bukur, e shami e kokës le të jetë kënaqësia e saj e madhe, sepse kjo është ajo që vajzat pëlqejnë. Mbani mend, ju jeni shembulli më i mirë për fëmijët tuaj, ndaj përmirësoni çdo ditë vetveten, në çdo formë, në këtë mënyrë do t’i përmirësoni edhe fëmijët tuaj.
Mos harroni se para Zotit do të japim llogari për të gjitha udhëzimet dhe si e kemi edukuar fëmijën tonë. Ne kemi një barrë të rëndë mbi supet tona. Barrë që një fëmijë ta udhëzojmë në rrugën e duhur me ndihmën e Allahut. Mos të bëhemi të pakujdesshëm, që fëmija jonë, në botën tjetër, mos e dhashtë Allahu xh.sh., të na fajësojë se e kemi shkatërruar me edukimin tonë të dobët dhe e kemi hedhur në zjarr.
Kur shejtani t’ju sjell në mendje se vajza juaj 12 vjeçare, e ka të vështirë, të vesh hixhabin – mbulesën në shkollë, ku moshatarët e saj do të tallen me hixhabin e saj, ta kujtojmë zjarrin e ndezur dhe të skuqur, dhe të mendojmë për bukuritë e xhenetit, ku do të jemi ne dhe bijat tona për bindjen tonë dhe të vajzës ndaj Zotit, dhe do të jemi të lumtur përgjithmonë, In sha Allah na bënë Zoti nasib, kurse kjo jetë në këtë botë është si një rrahje e qerpikut të syrit në krahasim me të, a nuk ia vlen që të mundohemi pak për të? Bëhuni mbështetësi më i madh i saj, që kur ajo të kthehet nga shkolla në shtëpi, pasi ta kenë tallur për hixhabin e saj, ajo të gjejë ngushëllim në gjirin tuaj të ngrohtë, në përqafim dhe fjalë të bukura.
Lusim Allahun xh.sh. që të jemi prej atyre prindërve, që jemi shembull i mirë për edukimin e fëmijëve tanë dhe jo prej atyre që do të na akuzojnë fëmijët tanë për edukimin e dobët dhe për hedhjen e tyre ne zjarr.. Amin.
Përshtati Esat Rexha
