Cilësitë e çifutëve sipas Kur’anit
Rezymeja e hutbes: detyra për ta kuptuar psikologjinë çifute siç e tregon Kur’ani/ All-llahu na e ka tërhjekur vërejtjen nga pasimi i ithtarëve të Librit/ mosedukata e çifutëve me Zotin, subhanehu ve teala/ mosedukata e çifutëve me pejgamberët/ roli i çifutëve në devijimin dhe prishjen e njerëzve/ si çifutët i thejnë marrëveshjet dhe premtimet.
Sot i përjetojmë shumë gjëra të hidhura që ndodhin anë e mbanë botës. Pa dyshim se të parët që e bartin flamurin e prishjes dhe degjenerimit, shpikjen e konflikteve dhe trazirave në botë, janë çifutët. Për të kuptuat psikologjinë e tyre do të mundohemi të lexojmë Kur’anin dhe të nxjerim nga Kur’an cilësitë, mu ashtu siç i ka përshkruar All-llahu, subhanehu ve teala, i cili më së miri i njeh ata, i Cili ua din të kaluarën dhe të ardhmen.
Pse flasim për këtë temë?
1- Që mos të bimë edhe ne në këto cilësi të këqija, e të na ndodh neve ajo që u ka ndodhur atyre.
2- Ta kuptojmë realitetin e tyre, e mos tu besojmë, mos të bëjmë marëveshje me ta dhe mos të bashkëpunojmë në asnjë aspekt.
Vëllezër besimtar!
All-llahu, subhanehu ve teala, na ka urdhëruar që të kujdesimi dhe të ikim nga cilësitë e ithtarëve të librit në përgjithësi dhe të çifutëve në veçanti. Gjithashtu All-llahu, subhanehu ve teala. Na ka urdhërua që tu kundërshtohemi në shumë gjëra
Prej fakteve që e argumenotjnë një gjë të tillë është edhe urdhëri i All-llahu, i Cili na ka urdhëruar që në çdo rekat të lutemi që të na largojë nga rruga e çifutëve dhe të krishterëve dhe nga ata që ecin rrugës së tyre. Na ka urdhëruar të themi:
“Udhëzona (përforcona) në rrugën e drejtë! Në rrugën e atyre, të cilët i begatove me të mira, jo në të atyre që kundër veti tërhoqën hidhërimin, e as në të atyre që e humbën veten!”. (El-Fatiha: 6-7).
Që pas kësaj lutje të themi Amin me zë të ngritur, të dridhet xhamia nga zëri i monotesitëve, duke deklaruar diferencimin nga çifutët, mbi të cilët është hidhëruar All-llahu dhe nga të krishterët, të cilët janë të devijuar.
Amini, me të cilin e përfudnojmë fatihan, ka domethënie të mëdha, mirëpo shumica prej neve nuk i dinë këto domethënie, andaj duhet rishikuar këto kuptime dhe ta themi me zemër të pastër dhe të dlirë
All-llahu subhanehu ve teala, poashtu na e ka tërhjekur vërejtjen nga ngurtësia e zemrës, cilësi e përshtatshme për ithtarët e Librit, e sidomos çifutëve duke thënë:
“A nuk është koha që zemrat e atyre që besuan të zbuten me këshillat e All-llahut dhe me atë të vërtetën që zbriti (me Kur’an), e të mos bëhen si ata, të cilëve u është dhënë libri më parë e zgjati koha dhe zemrat e tyre u shtangën e shumë prej tyre janë jashtë rrugës”. (El-Hadid: 16).
Na ka ndaluar prej përçarjes dhe divergjencave, të cilat u kanë ndodhur atyreve:
“E mos u bëni si ata që u ndanë dhe u përçanë pasi u patën zbritur argumentet. Ata do të pësojnë një dënim të madh”. (Ali Imran: 105).
Në përgjithësi ne jemi të urdhëruar që të ruhemi nga morali i tyre dhe nga përgjajësimi në fjalët, veprat dhe besimet tona.
Nëse dëshirojmë të mos bijmë në cilësitë e tyre, do ti paraqesim këto cilësi:
Paedukata e tyre me All-llahun, subhanehu ve teala, dhe me pejgamberët e Tij. Çifutët konisderohen njerëzit që më së paku kanë edukatë me Zotin dhe pejgamberët. Prej shembujve ku del në sesh paedukat e tyre me Zotin, tebareke ve teala, është thënia e tyre:
All-llahu është i varfër e ata janë të pasur, Uzejri është biri i Zotit, Dora e All-llahut është e shtërnguar, thënia e tyre e njohur: dëgjuam dhe nuk respektuam.
Nga paedukata e tyre me Zotin është edhe thënia e tyre Musait, alejhisselam, na mundëso ta shohim Zotin publikisht. Nuk u mjaftuan me ka, por shkruajtën libra vet e thanë se këtijanë nga Zoti. All-llahu subhanehu ve teala, duke sqaruar këtë realitet thotë:
“Është shkatërrim për ata që me duart e veta e shkruajnë librin, e pastaj thonë: “Ky është prej All-llahut”! E për të arritur me të një fitim të paktë, pra është shkatërrim i madh për ta çka shkruan duart e tyre dhe është shkatërrim i madh për ta ajo çka fitojnë”. (El-Bekare: 79).
Këto janë vetëm disa shembuj të pakët për mosedukatën e tyre me Zotin, subhanehu ve teala, i Cili u ka dhënë dhunti të panumërta dhe i ka mbivlerësuar mbi mbarë njerëzit.
Sa i përket mosedukatës së tyre me pejgamberët, ato janë aq shumë saqë nukmund të numërohen. Ata e munduan Musain, alejhisselam, me llojlloj gjërash, edhe pse e dinin se ai është Pejgamber i All-llahut, andaj Musai, alejhisselam, e urrente këtë metodë të fëlliqur të tyre, kështuqë All-llahu na e tregoi këtë duke thënë:
“Dhe, (rikujto) kur Musai popullit të vet i tha: “O popull imi, pse më shqetësoni kur e dini se me të vërtetë unë jam i dërguar i All-llahut te ju!” E kur ata u shmangën (nga e vërteta), All-llahu i largoi zemrat e tyre, pse All-llahu nuk e vë në rrugë të drejtë popullin e prishur”. (Es-Saff: 5).
Andaj All-llahu, tebareke ve teala, na e tërhoqi vërejtjen nga kjo vepër e tyre duke na thënë:
“O ju që keni besuar, mos u bëni si ata që e ofenduan Musain, e All-llahu e pastroi atë nga ajo që i thanë. Ai tek All-llahu ishte me famë”. (El-Ahzab: 69).
Mos të flasim për dëmet që ia kanë bërë Isaut, alejhisselam. Këto mundime arriten deri te tentimi për ta kryqëzuar ate, mirëpo All-llahu e shpëtoi. All-llahu na e tregon pranimin e këtij gabimi nga ana e tyre duke thënë:
“Madje për shkak të thënies së tyre: “Ne e kemi mbytur Mesihun, Isain, birin e Merjemes, të dërguarin e All-llahut”. Po ata as nuk e mbytën as nuk e gozhduan (nuk e kryqëzuan në gozhda), por atyre u përngjau. Ata që nuk u pajtuan rreth (mbytjes së) tij, janë në dilemë për të (për mbytje) e nuk kanë për të kurrfarë dije të saktë, përveç që iluzojnë. E ata me siguri nuk e mbytën atë”. (En-Nisa: 157).
Sa i përket dëmtimeve që ua kanë bërë pejgamberëve në përgjithësi, All-llahu, tebareke ve teala, na tregon për këtë ves të tyre duke thënë:
“Ne patëm marrë besë prej beni israilëve, atyre u dërguam pejgamberë, por sa herë që u erdhi atyre ndonjë pejgamber që (me mësime) nuk u pëlqeu epsheve të tyre, ata disa prej tyre i përgënjeshtruan, kurse disa të tjerë i mbytën”. (El-Maide: 70).
Vëllezër besimtar!
Njerëz që kanë këtë natyre, paedukatë me Zotin, vrasje e njerëzve më të ndershëm, kush është ai i mençur i cili mendon se do ta respektojnë dhe nderojnë ate?! Kush është ai që mendon se marëdhëniet me ta do ti mbron ata nga dëmet e tyre kjo është gjë e pamundshme dhe shenjë e injorancës në fe.
Prej cilësive të thelluara në vetëdijen e tyre është veprimi i krimeve dhe mosndalimi i tyre. Për këtë edhe i ka mallkuar All-llahu subhanehu ve teala, duke thënë:
“Ata që mohuan të vërtetën nga beni israilët, u mallkuan prej gjuhës së Davudit dhe Isait, të birit të Merjemes. Kështu u veprua sepse kundërshtuan dhe e tepruan. Ata ishin që nuk ndalonin njëri-tjetrin nga e keqja që punonin. E ajo që bënin ishte e shëmtuar. I sheh shumë prej tyre që i miqësojnë ata që mohuan. E keqe është ajo që i përgatitën vetes së tyre, ngase All-llahu është i hidhëruar kundër tyre dhe ata përjetë janë në azab (në vuajtje të dënimit). Sikur të ishin ata që vërtet e besojnë All-llahun, pejgamberin dhe atë që i zbriti atij, nuk do t’i zinin për miq ata (idhujtarët), por shumica prej tyre janë fasika (mëkatarë)”. (El-Maide: 78- 81).
Çifutët nuk u mjaftuan me veprimin e gjërave të shëmtuara, por edhe i stimuluan të tjerët në to, edhe në qoftë se i shtin kjo në shpenzimin e pasurisë për tua ofruar dhe zbukuruar njerëzve. All-llahu subhanehu ve teala, duke e sqaruar këtë gjë thotë:
“A nuk i vure re (Muhammed) ata që iu pate dhënë pjesë nga libri (paria fetare jehude) se si e vazhdojnë rrugën e gabuar dhe dëshirojnë që e edhe ju të humbni!?”. (En-Nisa: 44).
Sikurse dihet ky ajet ka zbritur për çifutët në kohën e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. Në këtë ajet tregohet shumë qartë pasioni i tyre për prishje të njerëzve, e cila deri më sot është e pranishme në mesin e tyre. Nëse kërkon kush qëndron pas bankave më të mëdhaja kamatore, shtëpive të filmit, industrisë së alkoolit, drogës, duhanit, modës, rrjetit të prostitucionit të organizuar, etj, do ti gjesh se ata janë çifutët.
Kjo cilësi e shëmtuar e meriton kërcënimin e All-llahut, subhanehu ve teala, i Cili thotë:
“Ata, të cilët dëshirojnë që te besimtarët të përhapet imoraliteti, ata i pret dënimi i dhembshëm në këtë dhe në botën tjetër. All-llahu di (të fshehtat) e ju nuk i dini”. (En-Nur: 19).
Andaj All-llahu, subhanehu ve teala, na ka ndaluar imitimin e çifutëve në këtë cilësi, në përhapjen e çorodisë në mesin e muslimanëve, në çfarëdo qoftë mënyre, me shitje, me stimulim, me heshtje ndaj të keqës, etj. Andaj nuk na lejohet të sheshim dhe të blejmë revista imorale, as filma imoral, nuk sheshim dhe nuk blejmë duhan, ose aparaturë e cila sjelle degjenerimin moral në familje. Duhet të ikim nga kjo sjellje e cila fatkeqësisht ka depërtuar në mesin e muslimanëve, nga dëshira për të fituar pasuri All-llahu mos lëshoftë bereqet në atë pasuri e cila shkakton denimin e tij në dynja dhe ahiret.
Vëllezër musliman!
Prej cilësive më të dalluara të çifutëve është thyerja e marëveshjeve dhe premtimeve. Ata kanë thyer marëveshjen e Zotit dhe të pejgamberëve, e nuk po e thejnë të njerëzve. All-llahu, subhanehu ve teala, këtë e ka regjistruar në Librin e Tij duke thënë:
“Sa herë që ata kanë dhënë ndonjë premtim, një grup prej tyre e hodhi atë, por shumica e tyre nuk beson”. (El-Bekare: 100).
Dhe thotë:
“(Përkujtoni) Kur ne morëm zotimin e bijve të israilit; mos adhuroni tjetërkë përveç All-llahun, të silleni mirë ndaj prindërve, ndaj të afërmve, ndaj jetimave, ndaj të varfërve dhe njerëzve u thuani fjalë të mira; Faleni namazin dhe jepni zeqatin, e pastaj ju e thyet zotimin dhe përveç një pakice prej jush, ia kthyet shpinën zotimit”. (El-Bekare: 83).
“A nuk ke marrë vesh për parinë e bijëve të israilit pas Musait? Kur i patën thënë një të dërguari të tyre (Shem’unit): “Cakto për ne një sundues e të luftojmë në rrugën e All-llahut”! Ai (pejgamberi) tha: “A mund të ndodhë që nëse lufta u bëhet obligim ju të mos luftoni”! Ata thanë: “E ç’kemi ne që të mos luftojmë në rrugën e All-llahut, kur dihet se ne jemi dëbuar nga atdheu dhe bijtë tanë”? E kur u obliguan me luftë, përveç një pakice prej tyre, ata u zbrapën. All-llahu është i njohur për punët e zullumqarëve”. (El-Bekare: 246).
Kjo ka ndodhur para ardhjes së Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, e kur erdhi Islami dhe Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, erdhi në Medinë, bëri marëveshje me ta, mirëpo ata e thyen këtë marëveshje shumë herë, bënë komplote të shumta së bashku me fiset jomuslimane, derisa u hakmor Zoti prej tyre dhe i poshtërsoi.
Besimtar të nderuar!
Nëse kjo është edukata e tyre me All-llahun dhe me pejgamberët e tij, si ka mundësi të jetë me tjerët?!
Andaj muslimanët nuk duhet tu besojnë pa marë parasysh se çfarë marveshje dhe garanca japin ata, pasiqë ata jën njerëzit më armiqësor ndaj besimtarëve, sikurse na ka treguar All-llahu, subhanehu ve teala:
“Gjithqysh ti do të vëresh se jehuditë dhe ata që i përshkruan Zotit shok (idhujtarët) janë njerëzit me armiqësi të fortë kundër besimtarëve (kundër muslimanëve) “. (El-Maide: 82).
Muslimanët duhet të jenë të kujdeshëm e mos të ecin rrugës së tyre, mos të thejnë marvëshjet dhe garancat, pa marë parasysh gjendjet dhe situatat, duke iu përgjigjur urdhërit të All-llahu, i cili ka thënë:
“Meqë keni premtuar, pra zbatojeni premtimin e dhënë ndaj All-llahut, e mos i prishni betimet pasi i keni vërtetuar ato, duke qenë se All-llahun e bëtë garant tuajin. Vërtet, All-llahu e di se çka punoni”. (En-Nahl: 91).
Të nderuar besimtar këto janë disa cilësi të cilat patëm mundësi tua prezentojmë në këtë ligjeratë, edhe pse të gjitha nuk janë përmbledhur në këtë hutbe, mbetemi me shpres se në ndonjë takim tjetër do të flasim edhe më shumë rreth këtij populli kriminel e zullumqar.
All-llahun e lusim që të na udhëzojë, të na ndihmojë kundër shejtanit dhe ushtrisë së tij, të na fal gabimet dhe mëkatet, neve, prindërve tanë dhe mbarë muslimanëve.
Përgaditi: Bekir Halimi
Bekir Halimi, 2.4.2004
Bekir Halimi,
2.4.2004
