I dërguar llogaritet ai i cili obligohet të përcjell ndonjë mesazh.
Për qëllim janë njerëzit të cilëve u është shpallur dhe janë urdhêruar për ta përcjellur atë.
I pari prej të dërguarve është Nuhi alejhi selam, kurse i fundit është Muhamedi, salallahu alejhi ue selem.
Allahu,- xhele ue ala!,- ka thënë:
(إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَىٰ نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِنْ بَعْدِهِ ۚ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَعِيسَىٰ وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَيْمَانَ ۚ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا)
” Na të kemi dërguar ty shpalljen, ashtu siç i kemi dërguar shpallje Nuhit, dhe pejgamberëve pas tij; e, Ne iu kemi dërguar shpallje edhe Ibrahimit, edhe Ismailit, edhe Is’hakut, edhe Jakubit, edhe Isait, edhe Ejjupit, edhe Junusit, edhe Harunit, edhe Sulejmanit.
E, Davudit ia kemi dhënë (Librin) Zeburin.”
(Nisa: 163).
Në sahihun e Buhariut nga Enes ibn Maliku,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- përcillet, në hadithin e ndërmjetësimit(shefatit), se Pejgamberi,- salallahu alejhi ue selem!,- përmendi se njerëzit shkojnë tek Ademi për t’i kërkuar atij të ndërjmetësojë për ta tek Allahu.
Por Ademi alejhi selam nuk pranon dhe i thotë të shkojnë tek Nuhu alejhi selam, i dërguari i parë që ka dërguar Allahu.”
Allahu,- xhele ue ala!,- për Muhamedin,- salallahu alejhi ue selem!,- tha:
(مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَٰكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ ۗ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا)
” Muhammedi nuk është babë i askujt prej njerëzve (meshkujve) tuaj, por është Pejgamber i Allahut dhe vula e pejgamberëve, e Allahu është i Gjithëdijshëm për çdo gjë.”
(Ahzab: 40).
Nuk ka pasur ndonjë popull, në të cilin Allahu nuk ka dërguar tek ata ndonjë pejgamberë të veçantë ose të dërguar i cili ka ripërtrirë atë që ka sjellë i dërguari para tij.
Allahu,- xhele ue ala!,- ka thënë:
(وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ ۖ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللَّهُ وَمِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلَالَةُ ۚ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ)
“Na çdo populli i kemi dërguar nga një pejgamber. (Ata u thonin atyre): “Adhuronie Allahun, e shmanguni nga djalli!”
Disa prej tyre, Allahu i shpuri në rrugë të drejtë, e disa prej tyre merituan të mbeten në humbje.
Andaj, udhëtoni nëpër botë, e shihni se çfarë ka qenë dënimi për ata, të cilët pejgamberët e vet i konsideronin për gënjeshtarë!.”(Nahl: 36)
” E, nëse ata të konsiderojnë ty gënjeshtar, e madje edhe paraardhësit e këtyre i kanë përgënjeshtruar pejgamberët. Pejgamberët e tyre kanë ardhur me dokumente të qarta, fletushka, dhe Libër ndriçues.” (Fatir: 24).
(إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدًى وَنُورٌ ۚ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هَادُوا وَالرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِنْ كِتَابِ اللَّهِ وَكَانُوا عَلَيْهِ شُهَدَاءَ ۚ فَلَا تَخْشَوُا النَّاسَ وَاخْشَوْنِ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا ۚ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ)
“Na kemi dërguar Teuratin, në të cilin është udhëzimi dhe drita.
Sipas tij –pejgamberët, të cilët ishin të bindur e të ndershëm ndaj Allahut i gjykonin hebrenjt, por edhe të diturit dhe juristët gjykonin sipas aaj që është ruajtur nga Libri i Allahut, e për të cilin ata dëshmonin (se është i vërtetë).
Prandaj, mos druani nga njerëzit, por druani vetëm prej Meje!
Dhe mos i ndërroni argumentet e Mia me ndonjë vlerë të vogël!
E, ata që nuk gjykojnë sipas asaj që ka shpallur Allahu, ata janë mohues të vërtetë.”
(Maide: 44).
Pejgamberët janë njerëz të krijuar.
Pejgamberët nuk posedojnë cilësi hyjnore dhe nuk duhet të adhurohen ata.
Allahu,- xhele ue ala!,- në lidhje me të dërguarin e Tij, Muhamedin,- salallahu alejhi ue selem!,- i cili është më i miri prej të dërguarëve dhe më i afërti prej tyre tek Allahu:
” (قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ ۚ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ)
“Thuaj: “Unë nuk mund t’i sjell vetes as dobi as dëm, përveç atë që don Allahu.
E sikur t’i dija fshehtësitë, do t’i shumëzoja të mirat dhe nuk do të më prekte asnjë e keqe.
Unë jam vetëm paralajmërues dhe sihariques për njerëzit që besojnë”.
(Araf: 188).
(قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا.
قُلْ إِنِّي لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا) .
” Thuaj (o Muhammed!):
“Unë nuk mundem t’jua largojë ndonjë dëm juve e as t’ua sjell ndonjë dobi (vetëm Allahu ka pushtet për këtë).
Thuaj (o Muhammed!): “Me të vërtetë, mua askush nuk mund të më mbrojë nga dënimi i Allahut; as që mund të gjejë strehim tjetër kund, përveç te Ai.”
(Xhin: 21-22).
Pejgamberët i godet çdo gjë që i godet njerëzit e tjerë, siç janë:
Sëmundjet, vdekja, nevoja për ushqim, nevoja për të pirë, dhe çdo gjë tjetër që ka mundësi ta godasë njeriun.
Allahu,- xhele ue ala!,- thotë pêr Ibrahimin alejhi selam, kur ai përshkruan Zotin e tij:
(وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ.
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ. وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ) .
“Dhe i cili më ushqen dhe furnizon me ujë, e kur të sëmuhem, Ai më shëron, dhe i cili do të bëjë që të vdes, e pastja do të më ringjallë.”
(Shuara: 79-81).
Muhamedi,- salallahu alejhi ue selem!,- ka thënë:
“Unë jam njeri si ju, harroj siç harroni ju, e nëse unë harroj, atëherë ma kujtoni.”
Allahu,- xhele ue ala!,- i ka cilësuar pejgamberët si robër të Tij, i ka ngritur në gradat më të larta si dhe i ka lavdëruar ata.
Për Nuhin alejhi selam, Allahu,- xhele ue ala!,- ka thënë:
(ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَبْدًا شَكُورًا) .
“(O), pasardhësit e atyre që Ne i bartëm me Nuhun (në barkë)!” Ai (Nuhu) me të vërtetë, ka qenë rob mirënjohës (i Zotit).”
(Isra: 3).
Kurse, për Muhamedin,- salallahu alejhi ue selem!,- thotë:
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَىٰ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا) .
“I lartësuar është Ai, që i ka shpallur Kur’anin (i cili ndanë të vërtetën prej të pavërtetës) robit të Vet (Muhammedit), që të jetë paralajmërues për botërat (njerëzit).”
(Furkan: 1).
Për Ibrahimin, Is-hakun dhe Jakubin alejhimu selam, thotë:
(وَاذْكُرْ عِبَادَنَا إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ أُولِي الْأَيْدِي وَالْأَبْصَار.
إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ. وَإِنَّهُمْ عِنْدَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيَارِ) .
Dhe kujtoji robërit Tonë: “Ibrahimin, Is’hakun dhe Jakubin, të fortë (në besim) dhe largëpamës.
Ne, atyre iu dhuruam një virtyt të veçantë, që ta kenë gjithmonë në mend botën e ardhshme.
Njëmend, ata janë tek Ne njerëz të mirë e të zgjedhur.”
(Sad: 45-47).
Për Isain alejhi selam, ka thënë:
(إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَيْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلًا لِبَنِي إِسْرَائِيلَ) .
“Ai (Isai), është vetëm rob (njeri), të cilin Ne e kemi dhuruar (me profetni), dhe e kemi bërë shembull për bijtë e Israelit.”
(Zuhruf: 59).
Vazhdon..
Autor: Shejh Muhamed Ibn Salih el Uthejmin, Allahu e mëshiroftë
Nga arabishtja: Suad Burhan Shabani.
