Falënderimi i takon All-llahut. Atë e
falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga
All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon
All-llahu s’ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s’ka kush e
udhëzon. Dëshmoj se s’ka hyjni tjetër përveç All-llahut , i Cili është Një dhe
dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.
“O ju që keni besuar, keni frikë All-llahun me një
frikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!” (Ali Imran:
102)
“O ju njerëz! Keni frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një
veteje dhe nga ajo krijoi palën e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e
gra. Dhe keni frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin,
se All-llahu është Mbikqyrës mbi ju.” (En-Nisa:1)
“O ju
besimtarë, keni frikë All-llahun dhe thuani fjalë të drejta. Ai (All-llahu) ju
mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respekton
All-llahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh.”
(El-Ahzab:70:71)
Thënia më e vërtetë është thënia e All-llahut,
kurse udhëzimi më i mirë – udhëzimi i Muhammedit sal-lall-llahu ‘alejhi ve
sel-lem. Veprat më të këqia janë ato të shpikurat, çdo shpikje është bid’at dhe
çdo bid’at është lajthitje, e çdo lajthitje çon në
zjarr…
Mos u përngjani mosbesimtarëve
E falënderojmë All-llahun, subhanehu ve teala, i Cili na e plotësoi fenë dhe dhuntinë, na ndaloi nga përngjajësimi me mosbesimtarët dhe idhujtarët. Dëshmoj se ska hyjni tjetër përveç All-llahut, subhanehu ve teala,, i cili është Një dhe pa ortak dhe dëshmoj se Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, është rob dhe i Dërguar i Tij, të cilin All-llahu e dërgoi mëshirë për mbarë botërat, dhe mbi familjen tij të pastër dhe shokët e tij të sinqertë, dhe mbi të gjith ata që i pasojnë në mënyrën më të mirë deri në ditën e Kijametit
O ju njerëz
Keni frikë All-llahun dhe falënderoni Ate për dhuntitë që ua ka dhënë duke ju udhëzuar në Islam, i Cili u ka veçuar me Muhammedin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i cili është Pejgamber i mëshirës dhe nëse kapeni për këtë fe dhe pasoni këtë Pejgamber, bëheni ummeti më i mirë, i cili ka dalur për njerëzimin dhe për ju kanë nevojë njerëzit që tua sqaroni diturinë dhe udhëzimin, kurse ju nuk keni nevojë për ta.
Feja islame është e pasur me besim të shëndoshë dhe ligj të drejtë, me moral të vlefshëm dhe shembëlltyrë të mirë, përmban udhëzimin e mbarë njerëzimit në rrugën e drejtë dhe lumturinë e tashme dhe të ardhshme, në dynja dhe ahiret. Pra, është fe botërore, i cili vlen për çdo kohë dhe çdo vend, për çdo individ dhe kolektivitet dhe për çdo gjeneratë.
All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:
Åöäøó åóÐóÇ ÇáúÞõÑúÂäó íóåúÏöí áöáøóÊöí åöíó ÃóÞúæóãõ
Është e vërtetë se ky Kur’an udhëzon për atë rrugë që është më se e vërteta, . (El-Isra: 9).
ÊóÈóÇÑóßó ÇáøóÐöí äóÒøóáó ÇáúÝõÑúÞóÇäó Úóáóì ÚóÈúÏöåö áöíóßõæäó áöáúÚóÇáóãöíäó äóÐöíÑÇð (1)
Ai, që ia shpalli Furkanin (Kur’anin, dallues të së vërtetës nga e pavërteta) robit të vet (Muhammedit) që të bëhet pejgamber i botës (këshillues), është i madhëruar. (El-Furkan: 1).
æóãóÇ ÃóÑúÓóáúäóÇßó ÅöáÇøó ÑóÍúãóÉð áöáúÚóÇáóãöíäó (107)
E Ne të dërguam ty (Muhammed) vetëm si mëshirë për të gjitha krijesat. (El-Enbija: 107).
Kur muslimanët e parë u kapën për këtë fe e zotëruan botën, i çliruan shumë vende në lindje dhe perendim, e mbushën me dituri, urtësi dhe drejtësi, u bënë prijës, të cilët pasoheshin, krenar, nga të cilët frikësoheshin armiqët, ishin të pasur dhe bujar ndaj mbarë njerëzimit. Kjo ndodhi sepse feja është e zbritur nga All-llahu, i Cili i di gjërat që janë në interes të njeriut dhe gjërat që e dëmtojnë:
ÃóáÇ íóÚúáóãõ ãóäú ÎóáóÞó æóåõæó ÇááøóØöíÝõ ÇáúÎóÈöíÑõ (14)
A nuk e di Ai që ka krijuar, kur dihet se Ai depërton në thellësi të sekreteve, i njeh hollësitë. (El-Mulku: 14).
Pasiqë kjo fe është e pasur me mësimet fisnike, i urtë në ligjet e tija të drejta, All-llahu, subhanehu ve teala, na ka urdhëruar që të kapemi për te, të veprojmë sipas vendimeve të kësaj feje dhe ta kemi shembulltyrë Pejgamberin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, na e ka ndaluar të kërkojmë udhëzimin tjetërkund, të importojmë ligje dhe sisteme që janë në kundërshtim me vendimet e kësaj feje, nga imitimi i mosbesimtarëve, në fenë dhe adetet e tyre, sepse kjo domethënë pasim i verbër i tyre, përgjajësim me armiqtë e All-llahut dhe armiqtë tanë, qofshin mosbesimtar ose munafikë.
All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:
ÇÊøóÈöÚõæÇ ãóÇ ÃõäúÒöáó Åöáóíúßõãú ãöäú ÑóÈøößõãú æóáÇ ÊóÊøóÈöÚõæÇ ãöäú Ïõæäöåö ÃóæúáöíóÇÁó ÞóáöíáÇð ãóÇ ÊóÐóßøóÑõæäó (3)
Përvetësoni atë që ju është zbritur nga Zoti juaj, e mos zini miq (përkrahës) pos Tij. Pak është ajo që po merrni përvojë. (El-Araf: 3).
æóáÇ ÊóÑúßóäõæÇ Åöáóì ÇáøóÐöíäó ÙóáóãõæÇ ÝóÊóãóÓøóßõãú ÇáäøóÇÑõ æóãóÇ áóßõãú ãöäú Ïõæäö Çááøóåö ãöäú ÃóæúáöíóÇÁó Ëõãøó áÇ ÊõäÕóÑõæäó (113)
Dhe mos anoni kah ata që bënë zullum, e për atë shkak t’ju kapë zjarri, sepse përveç All-llahut nuk keni mbrojtës, e mbeteni të pandihmuar. (Hud: 113).
æóáÇ ÊóßõæäõæÇ ßóÇáøóÐöíäó äóÓõæÇ Çááøóåó ÝóÃóäúÓóÇåõãú ÃóäúÝõÓóåõãú ÃõæúáóÆößó åõãú ÇáúÝóÇÓöÞõæäó (19)
E mos u bëni si ata që e harruan All-llahun, e All-llahu bëri që ata ta harrojnë vetveten! Të tillët janë ata të prishurit. (El-Hashr: 19).
Muslimani duhet të ndihet krenar me fenë e tij, të jetë kokëlartë kudo që është dhe mos të frikësohet nga qortimet e qortuesve për hirë të All-llahut, subhanehu ve teala, sepse:
æóÃóäúÊõãú ÇáÃóÚúáóæúäó Åöäú ßõäúÊõãú ãõÄúãöäöíäó (139)
ju jeni më të lartit, po qe se jeni besimtarë të sinqertë. (Ali Imran: 139).
æóáöáøóåö ÇáúÚöÒøóÉõ æóáöÑóÓõæáöåö æóáöáúãõÄúãöäöíäó æóáóßöäøó ÇáúãõäóÇÝöÞöíäó áÇ íóÚúáóãõæäó (8)
Ndërsa e tërë krenaria i takon All-llahut, të dërguarit të Tij dhe besimtarëve, por hipokritët këtë nuk e dinë. (El-Munafikun: 8).
Muslimanit nuk i lejohet të shikon mosbesimtarët me nderim dhe madhërim, sepse All-llahu, subhanehu ve teala, i ka nënçmuar me mosbesim:
æóãóäú íõåöäú Çááøóåõ ÝóãóÇ áóåõ ãöäú ãõßúÑöãò Åöäøó Çááøóåó íóÝúÚóáõ ãóÇ íóÔóÇÁõ (18)
Atë që e poshtëron All-llahu nuk ka kush që mund ta bëjë të ndershëm. All-llahu punon atë që dëshiron. (El-Haxhxh: 18).
Muslimanit nuk i lejohet të shikojë atë që e posedojnë mosbesimtarët me shikim pëlqimi, por duhet ta dijë se kjo për ata është shkallëzim drejt denimit, sprovë dhe kënaqësi deri në afat të caktuar, siç u ka thënë All-llahut, subhanehu ve teala,:
Þõáú ÊóãóÊøóÚõæÇ ÝóÅöäøó ãóÕöíÑóßõãú Åöáóì ÇáäøóÇÑö (30)
Shfrytëzoni përjetimet, se e ardhmja e juaj është te zjarri!. (Ibrahim: 30).
æóáÇ ÊóãõÏøóäøó Úóíúäóíúßó Åöáóì ãóÇ ãóÊøóÚúäóÇ Èöåö ÃóÒúæóÇÌÇð ãöäúåõãú ÒóåúÑóÉó ÇáúÍóíóÇÉö ÇáÏøõäíóÇ áöäóÝúÊöäóåõãú Ýöíåö æóÑöÒúÞõ ÑóÈøößó ÎóíúÑñ æóÃóÈúÞóì (131)
Dhe mos ia ngul sytë bukurisë së kësaj jete me të cilën i bëmë të kënaqen disa prej tyre (mosbesimtarë), e për t’i sprovuar me të, sepse shpërbimi i Zotit tënd është më i mirë dhe është i përjetshëm. (Taha: 131).
Muslimani pasurinë që e posedojnë mosbesimtarët e konsideron denim për ta në këtë botë, vuajnë për ta fituar dhe grumbulluar. Kujdesen për ruajtjen dhe mbrojtjen e sajë, e pastaj vdesin, e nuk u ban aspak dobi në ahiret.
All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:
ÝóáÇ ÊõÚúÌöÈúßó ÃóãúæóÇáõåõãú æóáÇ ÃóæúáÇÏõåõãú ÅöäøóãóÇ íõÑöíÏõ Çááøóåõ áöíõÚóÐøöÈóåõãú ÈöåóÇ Ýöí ÇáúÍóíóÇÉö ÇáÏøõäúíóÇ æóÊóÒúåóÞó ÃóäÝõÓõåõãú æóåõãú ßóÇÝöÑõæäó (55)
Prandaj, mos të mahnitë (mos e shih të mirë) pasuria e tyre e as fëmijët e tyre, All-llahu do vetëm t’i dënojë me to në jetën e kësaj bote e t’ua nxjerrë shpirtrat duke qenë ashtu qafira. (Et-Teube: 55).
Besimtari është i lumtur me besimin e tij, nëse i jepet diçka nga të mirat e kësaj bote është shtesë e të mirave dhe ndihmë për zbatimin e adhurimeve, e nëse nuk i jepet asgjë nga të mirat e kësaj bote, ajo që është te All-llahu është më e mirë dhe më e përhershme. Besimtari është i lumtur edhe në dynja edhe në ahiret. I lumtur në dynja sepse ka përfituar nga jeta e kësaj bote duke bërë vepra të mira, kurse i lumtur në ahiret, sepse ka fituar xhennetin e përhershëm.
Mosbesimtari është fatzi edhe në dynja edhe në ahiret, siç thotë All-llahu, subhanehu ve teala:
ÎóÓöÑó ÇáÏøõäúíóÇ æóÇáÂÎöÑóÉó Ðóáößó åõæó ÇáúÎõÓúÑóÇäõ ÇáúãõÈöíäõ (11)
ai i ka humbur këtë dhe jetën tjetër e ky është ai dështimi i qartë. (El-Haxhxh: 11).
Është fatzi në dynja, sepse nuk përfiton nga jeta në këtë dynja, por vepron vepra, të cilat e largojnë nga All-llahu dhe xhenneti, fatzi në ahiret sepse vendbanimi i tij është xhehenemi, ku do të mbetet përgjithmonë.
Atëherë a i takon besimtarit, të cilin e ka ngritur All-llahu me këtë Islam që të imitojnë mosbesimtarët. Si ka mundësi të imitojë i larti të ultin, përgjajësimi kërkon që personi të cilin e imiton duhet të jetë më i mirë se ai që imiton.
Andaj All-llahu, subhanehu ve teala, dhe Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, na kanë tërhjekur vërejtjen nga imitimi i mosbesimtarëve në adetet, zakonet dhe adhurimet e tyre.
Transmeton imam Ahmedi, Ebu Davudi dhe të tjerët nga Abdull-llah ibn Omeri, radijall-llahu anhu, i cili thotë se Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë:
(( ãä ÊÔÈå ÈÞæã Ýåæ ãäåã ))
Kush i përngjan një popullit ai është prej tyre.
Kurse imam Tirmidhiu, rahimehull-llah, transmeton nga Abdull-llah ibn Omeri, radijall-llahu anhu, se Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë:
(( áíÓ ãäÇ ãä ÊÔÈå ÈÛíÑäÇ áÇ ÊÔÈåæÇ ÈÇáíåæÏ æ áÇ ÈÇáäÕÇÑì ))
Nuk është prej nesh ai që u përngjan tjerëve përpos nesh dhe mos u përngjani çifutëve dhe të krishterëve.
Krejt kjo është thënë, ngase përngjajësimi me mosbesimtarët shpien në dëme të mëdha dhe pasoja të rezikshme.
Prej tyre janë këto:
1- Përngjajësimi aludon në madhërimin e tyre, pasiqë e konsideron më të plotë se ai, andaj edhe e imiton. Kjo domethënë se ky musliman ka kompleks të vlerës së ultë dhe personalitet të dobët. Kjo shpien deri te nënshtrimi para mosbesimtarëve dhe madhërimin e tij, që është një gjë shumë e rezikshme.
2- Përngjajësimi me mosbesimtarët është rënie dhe poshtërsim, sepse muslimani është më lartë se jomuslimani, e nese e imiton bjer në humnerë nga lartësia ku gjindet. E ndëron të mirën me atë që është më e ultë. Kjo është përbuzje e dhuntive, nënçmim i Islamit, sepse Islami vazhdimisht është lart, e askush nuk mundet të lartësohet mbi Islamin.
3- Përngjajësimi i muslimanit me jomuslimanin shkakton dashuri dhe lojalitet, kurse All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:
íóÇ ÃóíøõåóÇ ÇáøóÐöíäó ÂãóäõæÇ áÇ ÊóÊøóÎöÐõæÇ ÇáúíóåõæÏó æóÇáäøóÕóÇÑóì ÃóæúáöíóÇÁó ÈóÚúÖõåõãú ÃóæúáöíóÇÁõ ÈóÚúÖò æóãóäú íóÊóæóáøóåõãú ãöäúßõãú ÝóÅöäøóåõ ãöäúåõãú Åöäøó Çááøóåó áÇ íóåúÏöí ÇáúÞóæúãó ÇáÙøóÇáöãöíäó (51)
O ju që besuat! Mos zini miq as jehuditë, e as të krishterët. Ata janë miq të njëri-tjetrit. E kush prej jush i miqëson ata, ai është prej tyre. Vërtet All-llahu nuk vë në rrugë të drejtë popullin zullumqar. (El-Maide: 51).
4- Përngjajësimi me mosbesimtarët shkakton eliminimin e dallimeve mes tyre, kurse All-llahu, subhanehu ve teala, i ka dalluar besimtarët prej mosbesimtarëve në vendime, të trup në dynja dhe ahiret. I ka urdhëruar besimtarët që të shpërngulen nga vendet e mosbesimtarëve, ua ka ndaluar udhëtimin në vendet e tyre, përpos për nevojë. Përngjajësimi me ta shpien deri te përzierja dhe banimi me ta.
Përngjajësimi me mosbesimtarët në këtë shekull ka sjellur shumë dëme të mëdha, prej tyre janë:
– Përngjajësimi i tyre në madhërimin e vareve, madhërimin e tepruar të njerëzve të mirë, ndërtimi i xhamiave mbi vare, gjë që shpien deri në idhujtari.
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në sëmundjen prej së cilës nuk u ngrit më, ka thënë:
All-llahu i mallkoftë çifutët dhe të krishterët, të cilët varet e pejgamberëve të tyre i kanë bërë xhamia. Thotë Aisheja, radijall-llahu anha, po të mos ishte kjo ndalesë, do të ngritej varri i tij, mirëpo frikohej që mos të shndërrohet në faltore. (Buhariu dhe Muslimi).
– Shpikja e festave të ndryshme, festa për dijetarët, festa për kryetarët, festa nacionale, festa shtetërore, festimi i natës së Miraxhit, festimi i netëve tjera të ndryshme, tërë kjo duke i imituar mosbesimtarët në mënyrën e shpikjes së festave. Ata pasiqë kanë fe boshe dhe të falimentuar, krijojnë festa, me të cilat e mbushin kohën e tyre, kurse muslimanët nuk kanë nevojë për një gjë të tillë, sepse kanë shumë veprime, me të cilat e mbushin kohën e tyre.
Muslimanët duhet të kujdesen dhe të jenë vigjilent për këto gjëra, sepse All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:
Ëõãøó ÌóÚóáúäóÇßó Úóáóì ÔóÑöíÚóÉò ãöäú ÇáÃóãúÑö ÝóÇÊøóÈöÚúåóÇ æóáÇ ÊóÊøóÈöÚú ÃóåúæóÇÁó ÇáøóÐöíäó áÇ íóÚúáóãõæäó (18) Åöäøóåõãú áóäú íõÛúäõæÇ Úóäßó ãöäú Çááøóåö ÔóíúÆÇð æóÅöäøó ÇáÙøóÇáöãöíäó ÈóÚúÖõåõãú ÃóæúáöíóÇÁõ ÈóÚúÖò æóÇááøóåõ æóáöíøõ ÇáúãõÊøóÞöíäó (19)
Pastaj, Ne të vumë ty në një rrugë të drejtë të fesë, pra ti ndiqe atë e mos ndiq dëshirat e atyre që nuk dinë. Ata nuk mund të mbrojnë ty për asgjë te All-llahu. Zullumqarët janë miq të njëri-tjetrit, kurse All-llahu është mbrojtës i besimtarëve të devotshëm. (El-Xhathije: 19).
Përgaditi: Bekir Halimi
Bekir Halimi,
2.1.2004
